Aanmelden:


Statistieken

Wie is er online:
Geregistreerde gebruikers: Cunha, Dilma

Aantal leden 522
Ons nieuwste lid is Simon Veldman

Blog

Brazilie Nieuws: Het monster

door Redactie



Diverse Braziliaanse en buitenlandse steden vormden gisteren het toonbeeld van manifestaties tegen presidentskandidaat Jair Bolsonaro, en tegen wat hij in de ogen van de betogers vertegenwoordigd: een macho-gedrag, homofobie, gebrek aan tolerantie, racisme. De welbespraakte journalist Josias de Souza trok er een weinig geruststellende conclusie uit. Een vertaling:

Velen zullen beweren dat de anti-Bolsonaro manifestaties van gisteren weinig voorstelden in vergelijking met de massale optochten in 2013. Anderen zullen zeggen dat de acties pró-Bolsonaro, gisteren nog in de minderheid, aan kracht zullen toenemen vanaf vandaag, dit om aan te tonen dat het deel van de kiezers dat zich tegen een terugkeer van de PT keert, niet mag genegeerd worden. Iedereen die toekijkt via de holle lens van de polarisatie, loopt het risico de essentie van de gebeurtenissen uit het oog te verliezen.

Er zijn vier belangrijke kenmerken die de feiten karakteriseren. Het eerste en meest voor de hand liggende kenmerk: er loopt een flinke barst doorheen de Braziliaanse samenleving. Het tweede is bepaald alarmerend: de komende presidentsverkiezingen zullen de vrede in het land niet herstellen. Ook het derde kenmerk is verontrustend: Jair Bolsonaro en Fernando Haddad, respectievelijk de leider en vice-leider in de peilingen, presenteren zichzelf als een oplossing, zonder het besef dat ze deel uitmaken van het probleem. Het vierde kenmerk is bitter: wat nu op straat te zien is, vormt slechts de neus van wat Juscelino Kubitschek “het monster” noemde.

Kubitschek gebruikte destijds de omschrijving “monster” als hij het had over de publieke opinie. Dat monster liet ook zijn tanden zien in 2013. Van de ene dag op de andere werd de ogenschijnlijk jeugdige opstand tegen de prijzen van het openbaar vervoer, een heuse opstand tegen de roofpartijen van politici en de onzekerheden van de publieke diensten. Er was niet veel verbeelding nodig om zich het monster van kop tot staart voor te stellen: het werd overal zichtbaar, op de spandoeken, borden, de pannen waartegen gekletst werd op de terrassen van luxueuze appartementsgebouwen, in de miserabele files van de publieke hospitalen en niet in het minst op het plein “Praça dos Três Poderes” in Brasília.

De doelwitten van de revolte reageerden verrast, en op een harde manier. Politieke partijen schermden hun corrupte bonzen af tegen het Lava Jato onderzoek. Het monster trok hun stekker uit het stopcontact. De toenmalige presidente Dilma Rousseff zwaaide met een lot van vijf pacten. Een gratis snoepje voor eenieder die ze zich nog kan herinneren. De bittere verkiezingsslag van 2014 kwam aan zijn einde. Dilma won die verkiezingen met de ingefluisterde marketingslogan “Verandering met continuïteit”. De resultaten: de kiezers werden bedrogen, Dilma werd afgezet, Lula ging achter de tralies. Aécio Neves (PSDB) die uit de verkiezingen kwam als de favoriet die een nederlaag leed, verloor zijn leiderschap in dezelfde modder die de biografie en pseudo-reformistische agenda van Michel Temer overspoelde. Alles bij elkaar leidde dit tot het verroesten van de PSDB, de fragmentatie van het zogenaamde politieke centrum en het nodige voer opdat Bolsonaro zichzelf kon voorstellen als een alternatief voor de krachten van de arbeiderspartij.

Met 28% van de stemintenties vertegenwoordigt Bolsonaro een agenda, gevuld met verwerpelijke dingen als het verdedigen van martelingen, het toestaan van wapenbezit, een verachting voor vrouwen en het minachten van de rechten van minderheden. Alsof dat nog niet genoeg is, sleept hij een radioactieve generaal met zich mee als kandidaat vicepresident en wantrouwt de elektronische verkiezingsurnes die hem al twee decennia lang een mandaat bezorgden als volksvertegenwoordiger. Tenslotte struikelt hij over de basisregels van de democratie door te zeggen dat hij geen enkel ander resultaat zal erkennen dan zijn eigen overwinning.

Aan de andere kant staat Haddad. Met 22% in de peilingen is hij op weg naar een technisch gelijkspel met zijn tegenstrever. Wekelijks laat hij zich programmeren door het orakel in Curitiba. Hij beklimt de podia van de verkiezingscampagne met het masker van Lula voor zijn kop en zegt dat hij, eenmaal verkozen, het presidentiële mandaat zal uitbesteden aan zijn peetvader in de cel. Partijvoorzitster Gleisi Hoffmann schreeuwde gisteren slogans tegen Bolsonaro, tijdens een protest in Curitiba. Haar protest klonk belachelijk, in aanmerking genomen dat zij zeven maanden geleden een manifest lanceerde met de titel: “Verkiezingen zonder Lula zijn een fraude”, iets wat Haddad niet zei en dus ook niet moet herroepen.

Haddad en Bolsonaro, op weg naar de tweede verkiezingsronde, zijn van elkaar afhankelijk. Wie de ex-kapitein afwijst, leunt over naar Lula’s drone. En andersom. Op deze manier zullen de verkiezingen uitdraaien op de overwinning op de uitgesloten president, niet in de representatieve voorkeur van het electoraat. Op deze hoogte hadden beide extreme uitersten al moeten vaststellen dat er geen enkel ander alternatief bestaat dan het respecteren van de spelregels, het matigen van hun uitspraken en een knipoog naar het gezond verstand.

Dwaasheid leidt tot het uiteenspatten van de democratische waarden. Het onvermogen van de politieke pionnen om zoiets te produceren als een elementair akkoord tegen de verspreiding van onzin, zal de crisis terug op straat brengen, een week na de eerste verkiezingsronde. Door het behoud van de spanning tussen de twee extremen zal het land weldra kennismaken met alles wat er achter de neus van het monster zit. De volgende president, om het even welke van de twee, zal een vraagteken meedragen op het presidentiële lint: zal ik mijn mandaat tot op het einde kunnen volhouden?

Bron

Foto: Agência Brasil

Source: https://brazilienieuws.online/2018/09/30/het-monster/