Aanmelden:


Statistieken

Wie is er online:
Geregistreerde gebruikers: Canoa Quebrada, Cunha, Dilma, quasimodo

Aantal leden 522
Ons nieuwste lid is Simon Veldman

Blog

Brazilie Nieuws: Opinie: “Had” ik “Dad” maar niet gedaan

door Redactie



De vraag van 1 miljoen: zal Lula in de avond van 28 oktober in de spiegel van zijn cel kijken, denkend: “Had” ik “Dad” maar niet gedaan?

Er zijn lui bij de PT die Lula’s stroman beschouwen als een soort ‘tucano’ die de PT vlag hijst, niet eens verwonderlijk voor wie de man van nabij kent.

Fernando Haddad, nu 55, trok enkele weken geleden naar Juazeiro in de deelstaat Bahia, op ongeveer 500km afstand van de hoofdstad Salvador. Er zal geen twijfel bestaan over het succes van de arbeiderspartij in dat deel van Brazilië: de PT heerst en overheerst er alles en (bijna) iedereen. De marionet van Lula kreeg er een rode pet op zijn kop geduwd van de “Trabalhadores Rurais Sem Terra” (landloze beweging), bleef even onnozel glimlachen, trok het ding van zijn academische kop. Kort daarna, beseffend dat hij zich moest gedragen volgens de regels van het lokale spel, trok hij de pet weer over zijn hoofd, en verwijderde het hoofddeksel weer enkele seconden later.

Lula’s pupil, gekozen op een van de moeilijkste momenten in de geschiedenis van de arbeiderspartij, kijkt aan tegen de voornaamste conflicten die het leven van de PT zuur maken. Op die zondag in Juazeiro leek alles nog veelbelovend. Het lulisme scoorde nog altijd hoog in het noordoosten, en zijn stemintenties gingen omhoog in de peilingen. Maar het lukte vooralsnog niet.

“Jamaar, ik moest in een twintigtal dagen doen waar de andere kandidaten zes maanden tijd voor hadden”. Zal wel. Maar daar had hij eerder moeten aan denken, toen het bebaarde opperhoofd hem op de valreep aanduidde als zijn dubbelganger, een haast onmogelijke taak voor een academicus als hij. Het helpt heus niet om nu verklaringen af te leggen waarin de tegenstrever omschreven wordt als “barbaars”. De haat tegenover de PT zit erg diep bij een groot deel van de Brazilianen, en dat komt heus niet alleen door de praatjes van Geraldo Alckmin, Ciro Gomes, Marina Silva en Jair Bolsonaro.

De partij blijft halsstarrig ontkennen dat ze betrokken waren bij onregelmatigheden. Echter: even de vinger op de zere wonden leggen, maar niet zonder te bevestigen dat andere partijen evenzeer met hun vingers in de vetpot zaten: Aécio Neves, Michel Temer, Renan Calheiros en tientallen anderen kunnen in verband gebracht worden met niet kosjere activiteiten. M.a.w. er lopen onstellend veel Braziliaanse politici rond met boter op het hoofd. Maar goed, terug naar de PT, een partij die Haddad nu, op de valreep, opnieuw moet slijten aan de Braziliaanse kiezers omdat zij “de enigen zijn die de Brazilianen weer gelukkig kunnen maken”, voornamelijk die kiezers die bij de eerste ronde op iemand anders stemden, ofwel een nul- of blanco stem uitbrachten.



Over het almachtige opperhoofd is genoegzaam bekend dat er op zijn minst iets niet in de haak is. De rechters oordeelden lichtzinnig over zijn schuld? Kan zijn. Maar er lopen nog diverse andere onderzoeken. De toekomst zal meer duidelijkheid brengen. Hoe het ook weze mag: een ex-metaalarbeider die, na het spijtige overlijden van zijn echtgenote een erfenis laat opmaken waarin zonder blikken of blozen een patrimonium van meer dan 13 miljoen reais wordt aangegeven, heeft wat uit te leggen. Lula vervulde 2 mandaten, oftwewel 8 jaren. Een Braziliaanse president krijgt netto R$ 27.841,33 (per maand) betaald voor zijn diensten aan het vaderland. Een president en zijn familie moeten ook leven. Hoeveel blijft er dan over na twee mandaten, rekening houdend met alles, inclusief het betalen van belastingen? 13 miljoen reais? Won hij de Mega Sena (loterij waarbij bekend is dat de kans om te winnen 1 op 50 miljoen bedraagt)? Werd hij rijk door het geven van voordrachten na zijn twee ambtstermijnen, betaald door machtige ondernemers als Odebrecht?

Welke “bevuilde” namen kunnen in verband gebracht worden met de PT, dit gedurende de drie mandaten dat zij de macht in handen hadden, zowel uit de politieke als uit de bedrijfswereld, buiten die van de grote bevelhebber himself? Even herinneren:

Antonio Palocci, minister onder Lula.
Delciodio Amaral, PT-leider in het parlement.
André Vargas (volksvertegenwoordiger PT).
José Carlos Bumlai, veeteler en intieme vriend van Lula.
Nestor Cerveró, directeur bij Petrobras.
Renato Duque, directeur bij Petrobras.
Leo Pinheiro, directeur van het bedrijf OAS.
Paulo Gordilho (OAS).
Marcelo Odebrecht
Emílio Odebrecht
Hilberto Mascarenhas (Odebrecht)
Alexandrino Alencar (Odebrecht)
José Carlos Mariz (Odebrecht)
Otávio Azevedo (Andrade Gutierrez)
Eduardo Leite (Camargo Correia)
Joesley Batista (JBS)
Wesley Batista (JBS)
Ricardo Saud (JBS)
Ricardo Pessoa (UTC)
Ildefonso Colares (Queiroz Galvão)
José António Schwartz (Schain)
Edilson Coutinho (Schain)
Milton Schain
Fernando Baiano (lobbyist)
Alberto Yousseff (wisselagent)
Duda Mendonça (marketing PT)
Marcos Valério (Marketing PT)
João Santana (marketing PT)
Mônica Moura (marketing PT)
Pedro Corrêa (PP, veroordeelde geallieerde van de PT)

… … … .. aan te vullen met veroordeelde petistas als José Dirceu, José Genoino, ex-schatbewaarders Delubio Soares, Paulo Ferreira, João Vaccari Neto…

Arrogantie en een autoritair gedrag kunnen het leven van een politieke partij in het gedrang brengen. Het stimuleren van het opsplitsen van de Brazilianen in twee delen: “Nós contra eles” (wij tegen hen) kende desastreuze gevolgen. Lula draagt hierin een bijzonder grote verantwoordelijkheid. Hij, en niemand anders dan hij, maakte een foute keuze toen hij Dilma aanduidde als zijn opvolgster. De gevolgen zijn bekend, ook voor Dilma die massaal afgewezen werd voor een zetel in de Senaat. Nogal wiedes dat velen zich nu afvragen: zal het met Haddad beter worden?

Links Brazilië zet alles op alles om de PT aan de macht te houden, dit terwijl er voldoende linkse alternatieven (PDT, PSB, PPS, PCdoB, PV, PSD, PSOL, Pros, PPL, PMB, Rede, PSTU, PCB, PCO) zijn die in een democratisch stelsel de zaken kunnen bijsturen. Echter, dankzij de machtshonger van Lula en zijn “acolieten” maakten al die andere en kleinere partijen geen schijn van kans. In het beste geval ging het slechts om meelopers. Guilherme Boulos (PSOL) en Manuela D’Ávila (PCdoB) vormen een voorbeeld. De laatste heeft nog een kans als running mate van Haddad.

Wil dat zeggen dat Bolsonaro de redder is van het vaderland? No way. Hij is wat hij is, en hij zal het niet makkelijk hebben om te regeren, dit omdat de fragmentatie van Kamer en Senaat blijft bestaan. Als president bots je dan op een muur en er is erg veel diplomatie nodig om dingen te realiseren. Het “toma lá da cá” principe (het uitwisselen van gunsten tussen twee of meer partijen waarbij iedereen bevoordeeld wordt) zal, heel zeker, gewoon blijven bestaan.

Lula heeft meer dan een decennium tijd gehad om daar verandering in te brengen. Hij deed dat niet, integendeel, hij begon mee te doen aan het gesjoemel. Uitspraken als “Misschien ben ik even eerlijk als Jesus Christus”, of “Ik ben de eerlijkste ziel van dit land” hielpen niet, klonken niet alleen ongeloofwaardig maar zelfs bijzonder arrogant.

Geen wonder dat de Braziliaanse bevolking verdeeld is, erger, uit gemakzucht gaat stemmen op iemand om de kansen van de tegenstrever te verminderen.

Bolsonaro is de vrucht van de noeste en onverantwoorde arbeid van zij die zichzelf beter achten als de rest, verblind door de honger naar macht. Een mea culpa had veel kunnen vermijden. Echter, staat er niet ergens geschreven “De hoogmoed van een mens brengt hem ten val”?

De twee overblijvers uit de eerste kiesronde zijn al volop bezig met pogingen om de rest te overtuigen. Wat zal de PSDB beslissen, de centrumpartijen die Alckmin ondersteunden en een vreselijke teleurstelling opliepen; Ciro Gomes en zijn partij (PDT) die tenslotte aan de linkerkant van het verhaal staan? Ciro haalde 12,47% oftewel 13.344.366 stemmen. Dat is een heel pak. Haddad zal denken: die wil ik wel. Indien hij die zou krijgen, dan zou dat resulteren in minstens 44.685.371 stemmen, niet genoeg om te winnen, maar er is ook nog de PSOL (Guilherme Boulos) en enkele anderen zoals mogelijk de PSDB. FHC (Fernando Henrique Cardoso), ex-president en partijvoorzitter houdt zich nog even op de vlakte, maar hij verklaarde wel dat hij zeker geen steun zal verlenen aan Bolsonaro.



Links Brazilië zit in nesten, maar er zijn nog kansen. Indien Haddad de moed heeft om eindelijk voor zichzelf op te komen i.p.v. het bijzonder belachelijke schouwspel met Lula’s masker voor zijn kop, dan zou het misschien kunnen lukken. Miljoenen kiezers uit het noordoosten waren bereid om zelfs op een ezel te stemmen indien Lula zei dat het moest. Het wordt tijd dat Haddad laat zien dat hij geen ezel is, dat hij de prietpraat van de PT-bonzen vervangt door zinnige praat, dat hij eindelijk een antwoord geeft op de echte verzuchtingen van de Brazilianen. Zo niet zal hij over enkele weken in hetzelfde hokje verdwijnen als die andere marionet, Dilma Rousseff; en zal Lula zuchtend besluiten: “Had” ik “Dad” maar niet gedaan!

Foto: Marcelo Camargo - Agência Brasil

Bron: https://brazilienieuws.online/2018/10/09/opinie-had-ik-dad-maar-niet-gedaan/