MO

Alles wat je maar kwijt wil over Brazilië.
Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

MO

Bericht door quasimodo » wo jul 15, 2015 01:29

De grenzen van het Braziliaanse groeimodel
Piaui, in het Noordoosten van Brazilië, is ondanks de overvloedige overheidsprogramma's, de armste deelstaat van het land. Zowel de mensen als de planten en de dieren die hier overleven, beschikken over een speciale veerkracht om droogte, warmte en verlatenheid te doorstaan. Dit platteland weer leefbaar maken kan een uitweg zijn voor de talrijke problemen die zich in Brazilië's megasteden ophopen.




Alma De Walsche
MO*redactie
Latijns-Amerika & ecologie
13 juli 2015

@AlmaDeWalsche
‘Een tweestromenland’, zo stelt João Emilio zijn stad lachtend voor. Teresina, hoofdstaat van de staat Piauí, wordt omarmd door twee grote rivieren, de Parnaíba en de Potí rivier. Het Noordoosten is een van de meest emblematische regio’s van dit immense land. Lula is van deze streek afkomstig. Hij werd geboren in de staat Pernambuco die op een boogscheut van Teresina begint, aan de overkant van de Parnaíba rivier. Toen Lula president werd in januari 2003 was het een van zijn prioriteiten om dit Noordoosten tot ontwikkeling te brengen.

© Alma De Walsche
Zowel de mensen als de planten en de dieren die hier overleven, beschikken over een speciale veerkracht om droogte, warmte en verlatenheid te doorstaan.
© Alma De Walsche
Elke druppel telt

© Alma De Walsche
Roberío Sobreira
© Alma De Walsche
De streek is gekend als de sertão, en dat staat voor droog, dor, warm en arm. In de zomer lopen de temperaturen hier makkelijk op tot 45 °C. Piauí is ook de armste staat van Brazilië. Het grootste deel van de families hier, 75 procent, kregen een beter leven dank zij de bolsa familia, de gezinstoeslag die Lula 12 jaar geleden invoerde. De staat is ongeveer zo groot als Italië, met een bevolking van 3,1 miljoen, voor een groot deel veehouders -de cowboys van het Noordoosten- en zwarte afstammelingen van de slaven . De leegte en de afstanden spreken tot de verbeelding. Je kan 1000 km rijden en nog steeds in dezelfde deelstaat blijven. De afstand van het ene dorp naar het andere is soms 200 km.

Als het om 3 uur in de ochtend begint te regenen, staan mensen op om in het donker de grond te gaan bewerken.
Water is een probleem sinds de eerste kolonisatoren hier aankwamen. ‘Water is hier de alles bepalende factor’, zegt ook Roberío Sobreira van Embrapa, het nationaal instituut voor landbouwkundig onderzoek. ‘Als het om 3 uur in de ochtend begint te regenen, staan mensen op om in het donker de grond te gaan bewerken. Geen druppel mag verloren gaan. De streek is droog, maar als het regent, explodeert hier een hele natuurlijke rijkdom.’

Die slapende rijkdom maakt dat de sertão tot op vandaag ondanks de droogte leeft van de landbouw, die 12,6 procent van het bnp voorstelt. De diversiteit aan vruchten en noten is indrukwekkend, maar hét product van de streek is de cashewnoot, cajú in het Braziliaans. De agro-industrie in deze streek legt zich vooral toe op soja, maïs, rijst en katoen voor de export.

© Alma De Walsche

© Alma De Walsche
225 000 families leven er van familiale landbouw, tegenover 25000 van de agro- industrie. Maar de overheidsmiddelen zijn omgekeerd evenredig: 145 miljoen euro (500 miljoen reais) voor de familiale landbouw, en drie keer zoveel voor de agro-industrie, volgens de directeur van de Banco do Nordeste in Teresina.

Een miljoen cisternen

© Alma De Walsche
Francisco Limma
© Alma De Walsche
Om de 25 jaar kent de streek een periode van 4 tot 5 jaar extreme droogte. Dit jaar is het vierde jaar van zo’n droogtecyclus. Francisco Limma directeur van het Secretariaat voor Rurale Ontwikkeling in Teresina vertelt me dat vorig jaar 82 000 ha cajú verloren gingen door de droogte. En 300 000 stuks vee stierven. Ook de opbrengst van de honing, een belangrijke bron van inkomsten, daalde dramatisch.

‘Vóór 2003 stierven hier mensen van de honger in zo’n droogteperiode’, zegt Limma. Vandaag hoeft dat gelukkig niet meer, dank zij de tegemoetkomingen van de overheid.’

Zo is er een verzekering om boeren, getroffen door de droogte, te ondersteunen. Gedurende 5 maanden, de periode dat de mislukte oogst inkomsten zou geven, krijgen ze een toelage van 246 euro (850 reais).

© Alma De Walsche
Zo is er een verzekering om boeren, getroffen door de droogte, te ondersteunen. G
© Alma De Walsche
Er loopt een programma voor de installatie van een miljoen cisternen voor huishoudens (16 m³) en voor landbouwproductie (64m³) om het regenwater te verzamelen. Dat regenwater van gemiddeld 4 maanden in het jaar volstaat niet en vrachtwagens moeten de voorraden regelmatig aanvullen.

Kiezen voor familiale landbouw

© Alma De Walsche
Antonio Batista, directeur van de Banco de Nordeste
© Alma De Walsche
‘Vergeleken met 12 jaar geleden is hier veel veranderd’, zegt Antonio Batista, directeur van de Banco do Nordeste in Teresina. De overheidsbank is door de regering Lula in het leven geroepen, speciaal om landbouwkrediet te verschaffen aan de boeren in deze streek.

Er is ook een speciale kredietlijn voor jongeren vanaf 16 die hun toekomst willen riskeren in de familiale landbouw en een stuk grond willen kopen. De jongeren die zo’n lening aangaan, betalen pas terug na de eerste drie jaar, wanneer hun bedrijf ook begint te renderen.

Er is voor die familiale landbouw ook een afzetmarkt verzekerd, via staatsinstellingen, hospitalen en scholen die hun producten opkomen. 30 procent van het voedsel in de scholen moet van familiale landbouw komen en een gezin dat van de familiale landbouw leeft, kan tot 2 240 euro (8000 rs) per jaar via dit netwerk kwijt. ‘Maar als je echt een florerend bedrijf hebt met goeie grond, kan je per jaar tot 20 000 euro (70 000 rs) inkomsten hebben’, zegt Joselito, een landbouwvoorlichter die het heeft over het bedrijf van zijn vader.

© Alma De Walsche
Het regeringsprogramma Minha Casa Minha Vida geeft goedkoop woningkrediet
© Alma De Walsche
Ondanks al die voorzieningen, heeft de familiale landbouw te kampen met ernstige obstakels. Het allergrootste probleem volgens Batista is een duidelijk kadaster. Het grondbezit moet gereguleerd worden en eigendomstitels toegekend. De gouverneur heeft daar alvast een punt van gemaakt door 93 miljoen euro (320 miljoen reais) vrij te maken voor regularisatie van de gronden en vooral om de zogenaamde grileiros aan te pakken, dat zijn opkopers van grond op basis van illegale eigendomspapieren.

Het is zoals iemand die met veel honger voor de vitrine van een bakkerswinkel staat maar geen geld heeft om iets te kopen.
Batista noemt nog een handvol pijnpunten die aandacht verdienen: het afbakenen en specifiëren van de landbouwgronden, bodemanalyses, technische ondersteuning en vorming. ‘We hebben een geweldig potentieel, maar het rendeert nog onvoldoende. Het is zoals iemand die met veel honger voor de vitrine van een bakkerswinkel staat maar geen geld heeft om iets te kopen.’

‘Al deze voorzieningen en hulpprogramma’s zijn goed bedoeld, maar ze werken niet’, zegt João Emilio Lemos, coordinator van de koepel van landbouwscholen AEFAPI (Asociacão Regional das Escolas Familia Agricola de Piauí). Het grote probleem, zo blijkt na al die jaren, is dat de meeste mensen de weg naar deze programma’s niet kennen of overdonderd worden door de administratieve rompslomp die ermee gepaard gaat. Dat, samen met een gebrek aan ondernemerszin, een te passieve, afwachtende houding van de mensen ten aanzien van de overheid of van hulporganisaties. ‘Het gaat om oude patronen die heel diepe wortels hebben’, zegt João Emilio.

Toekomst maken

Om die impasse te doorbreken, zijn vorming en onderwijs van cruciaal belang. Toch is het niet evident voor jongeren om ervoor te kiezen hun toekomst uit te bouwen in zo’n verlaten boerenbuiten. Soms zien de ouders dat zelf niet zitten. Roberío Sobreira, landbouwingenieur bij Embrapa: ‘Soms zeggen ouders aan hun kinderen dat ze beter een Microsoft winkel kunnen openen in de stad om snel rijk te worden.’

Soms zeggen ouders aan hun kinderen dat ze beter een Microsoft winkel kunnen openen in de stad om snel rijk te worden.
Het beeld klopt niet helemaal met de werkelijkheid meer want steden worden steeds onveiliger in Brazilië.

In Teresina drukt men ons voortdurend op het hart niet te voet door de straten te lopen, en al zeker niet na 5 uur in de namiddag. De winkels sluiten dan ook en het stadscentrum ligt er na 5 uur verlaten bij. Teresina telt minstens 500 jonge bandieten – zo lees ik in de plaatselijke krant- die met de moto rondrijden, mensen overvallen en de straten onveilig maken. ‘Niet zozeer uit absolute armoede, maar uit consumptiedrang’, zegt João Emilio. ‘Ze willen alles wat de etalages aanbieden en liefst meteen. En overvallen gaat sneller dan sparen.’

In de media en in het parlement is het toenemend geweld, vooral onder jongeren, een fel besproken thema.

Volgens een onderzoek dat in mei is gepubliceerd, is het aantal slachtoffers van vuurwapens met 387 procent gestegen, bekeken over de totale bevolking. In het segment van de jongeren is dat aantal 460 procent.

7 miljoen mensen in Brazilië wonen op straat, dat is 4 procent van de bevolking.
Geweld onder jongeren gaat in stijgende lijn. Eind mei was Rio de Janeiro in chock door de moord op een cardioloog van 56 in de rijke buurt van Ipanema, door een 16 jarige jongen. Het motief voor de moord: de –doodgewone- fiets van de dokter. In het parlement woedt een debat over het verlagen van de strafbare leeftijd voor jongeren van 18 naar 16 jaar.

7 miljoen mensen in Brazilië wonen op straat, vooral in de grote steden. Dat is 4 procent van de bevolking.



Dit filmpje is een productie van Comundos, een Vlaamse vzw die werkt rond digital storytelling als een methodiek voor communicatie, bewustwording en sociale interactie. Comundos wil met de filmpjes ook de interculturele dialoog stimuleren: jongeren van Noord en Zuid die met elkaar in contact treden via digitale verhalen.


Het netwerk van Comundos in het Zuiden wordt aangereikt door de Belgische ngo Disop, die landbouwscholen ondersteunt in Brazilië, Peru, Guatemala, Mozambique, Kameroen en de Filipijnen.

De “digitale verhalen” zijn filmpjes gemaakt door de deelnemers van de workshops die Comundos organiseert. De deelnemers bepalen zelf welk onderwerp ze willen in beeld brengen en hoe ze dat willen doen. Telkens gaat het om een onderwerp uit het leven of de samenleving van de deelnemer. Een filmpje duurt maximum 3 minuten en is opgebouwd uit een opeenvolging van foto’s. Het wordt offline geproduceerd, omdat de computers waarmee gewerkt wordt, vaak verouderde computers zijn en er in de afgelegen regio’s waar workshops gehouden worden, vaak geen permanente online verbinding beschikbaar is. Behalve de inhoudelijke discussie die het thema opwekt, is het ook de bedoeling jongeren meer computervaardigheden bij te brengen.

Dit filmpje werd gemaakt op de workshop van 25 tot 29 mei 2015 in Bacabal, Maranhão, waar ook MO* bij aanwezig was.

http://www.mo.be/analyse/de-grenzen-van ... groeimodel



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: MO

Bericht door quasimodo » wo jul 15, 2015 19:12

Opinie: werk samen met Brazilië om indirect de Mol te steunen
Na 3 jaar de Braziliaanse ontwikkelingssamenwerking te bestuderen, lijkt het mij duidelijk dat dit land een plaats heeft in de mondiale economie (oikos nomos), recht heeft op een zitje in de VN veiligheidsraad en een partner moet worden voor de Belgische ontwikkelingssamenwerking...

(c) Willemjan Vandenplas
Geef de MOL aan de Brazilianen... (c) Willemjan Vandenplas
Previous
Next

Willemjan Vandenplas
14 juli 2015
MO*wereldbloggers

@willemjanvdp
Volgens een insider in het Belgische diplomatieke corps in Brazilië bestaan de Belgische banden met Brazilië enkel uit handel. Op cultureel vlak is er natuurlijk ook veel uitwisseling, maar daarvoor wordt er vooral beroep gedaan op de activiteiten van individuen en kleine Belgische verenigingen. Deze culturele banden dienen voornamelijk om het idee van 'o complexo de vira-lata' in stand te houden. Dat wil zeggen dat Brazilianen in Brazilië altijd klagen over hun land en in het buitenland steeds fier zijn op hun land. Dit is een idee van Nelson Rodriguez, een rechtse Braziliaanse denker.

Het idee van directe ontwikkelingssamenwerking is voorbij gestreefd. We moeten naar een nieuwe manier van werken door budgetsteun te geven aan middeninkomenslanden om zelf aan ontwikkelingssamenwerking te doen. Omdat het Westen haar agenda niet meer mag opdringen en deze landen veel meer ervaring hebben met ontwikkeling. Het Westen moet leren dat een westerse georiënteerde ontwikkelingssamenwerking niet meer van deze tijd is. Het Westen heeft veel te lang de weg van de kolonisatie gekozen. Deze erfenis kan niet de eerste honderd jaar ongedaan gemaakt worden.

Het Westen moet een belangrijke donor blijven, maar de technische coöperatie moet door de BRICS gebeuren omdat deze hun eigen recepten kunnen toepassen op de MOL (de minst ontwikkelde landen). Er is voldoende know-how aanwezig bij de BRICS om dit te doen en om deze nieuwe vorm van ontwikkelingssamenwerking te leiden.

Ik spreek hier niet over zuivere zuid-zuid samenwerking. Eerder over een Zuid-Zuid samenwerking waarin het Westen een coördinerende functie kan en moet spelen. De eerste voorwaarde daarvoor is dat de BRIC'S in de veiligheidsraad komen. Rusland en China zitten daar al in, nu nog Brazilië, Zuid-Afrika en India.

Er zijn genoeg voorbeelden van denkers in de BRIC landen die functioneel goede ideeën hebben op ontwikkelinssamenwerking (OS). Denk maar aan Amartya Sen, Mahammad Yunis, Paulo Freire, Ha-Joon Chang, om maar enkele bekenden te noemen.

Wat zijn de voordelen van dit systeem?

We kunnen de migratiedruk op het Westen verminderen, de wereld kan cultureel verder geïntegreerd worden en de vrije markt kan inspelen op reële behoeften zoals duurzame ontwikkeling. De landen die het meest getroffen worden door te klimaat verandering zullen automatisch dit als kernpunt van beleid nemen voor de MOL. De middeninkomenslanden kunnen beter om met de problematieken in de de MOL. Een voorbeeld: de Cultuur van de Capoeira is interessant om jongeren met haat en agressie te laten om gaan en te trainen in non-violence.

Voor Brazilië is het duidelijk dat hun OS op humanistische zuid-zuid samenwerking is gebaseerd. Daarom vindt ik persoonlijk dat wij als Belgen Brazilië direct moeten steunen om dat zij het meeste ervaring hebben om met het geweld en de 'failed states' in de MOL om te gaan omdat het een natie is die evolueert naar een modelland voor de ontwikkelingssamenwerking.

Willemjan is de Fotograaf voor sommige mensen binnen OS, bekijk zijn website

http://www.mo.be/wereldblog/opinie-werk ... te-steunen



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: MO

Bericht door quasimodo » wo jul 15, 2015 19:14

Angstcultuur in Brazilië
Nergens anders ter wereld leerde ik angst zo goed kennen als in Sao Paulo. De Paulista wordt in zijn vakje gehouden door niets minder dan angst voor armoede. Omdat de angst functioneel is voor deze samenleving. Is het ondertussen nog toegestaan om te dromen over een samenleving zonder armoede?

© Willemjan Vandenplas
Zonder tijd = zonder angst © Willemjan Vandenplas
Previous
Next

Willemjan Vandenplas
14 juli 2015
MO*wereldbloggers

@willemjanvdp
Ongelijkheid wordt in stand gehouden door angst, dit noemt men wel eens sociale apartheid in Brazilië.* Dit komt in Brazilië het best tot uiting door de beveiligde buurten en appartementsblokken. Hier wonen de Brazilianen uit de hoge middenklasse en de rijken.

Als een Braziliaan geld heeft, koopt hij eerst een huis en dan een auto. Zo leven ze op eilanden die verbonden zijn met rijbewijzen, auto's en files.

Vroeger!*

De eilandjes van welvaart worden vaak omringt door buurten in armoede waar mensen volledig overgeleverd zijn aan het publieke transport.

Het is niet vreemd om te horen dat de Braziliaan uit de lage middenklasse en de favelas twee à drie uur in het openbaar transport zit om zijn dagelijkse taken te doen. Deze ongelijkheid moet blijven bestaan omdat anders de rijken geen goedkoop personeel meer hebben voor hun kleine klusjes.

Nu!

Sinds de PT (Partido dos Trabalhadores) aan de macht is, isn het aantal armen gedaald van 47% naar 16%, zijn er bijna dubbel zoveel studenten die hun middelbare en universitaire studies afmaken en zijn er 80% meer mensen die formeel werken. Voor de Brazilianen is dit te wijten aan God, eigen arbeid of de overheid.

Het probleem is dat de angstcultuur blijft bestaan na de spectaculaire economische groei van Brazilië. Dit komt voornamelijk omdat, zoals in zoveel landen in Zuid-Amerika waar links aan de macht is, de structurele armoede niet wordt aangepakt. Omdat door brood en spelen de meerderheid vooruit gaat, maar niet de mensen die het brood nodig hebben.

Dat is het probleem met het Braziliaanse groeimodel. Dat het structureel niets zal veranderen, net zoals er in België altijd 'een vierde wereld' nodig is om de 'vuile werkjes' op te knappen, is er in Brazilië angst voor echte verandering. Omdat mensen in armoede een functie hebben. Angst doet mensen consumeren en hard werken om niet arm te worden.

Zolang de cultuur van de angst niet aangepakt wordt in Zuid-Amerika zal elk model voor economische groei falen. Omdat vertrouwen mensen creatiever maakt, creativiteit die belangrijk is in een steeds veranderende wereld. Het vertrouwen om los te laten en toe te geven dat je niet alles moet of kan controleren. Dat je kan rekenen op de andere als er iets fout gaat en dat je dus niet altijd alles op je eentje moet doen met in het achterhoofd de illusie onafhankelijk te zijn.

Viva la Ciudania!

Tot Getulio Vargas was uitwisseling belangrijk, mensen werden niet betaald met geld dat hun eventueel vrij kon maken. Zo kregen de slaven in de plantages onderdak en onderwijs en geld bestemd voor de supermakt van de plantage.

Getulio Vargas voerde het recht op arbeid in waardoor iedereen kon werken voor een formele betaling waarmee men kon doen wat men wou. Fernando Henrique Cardoso die voor Lula aan de macht was integreerde Brazilië in de 'Global Village'. Deze economische politiek werd door de PT verder gezet met aanvullende sociale programma's.

Zoals ik eerder zei, zijn er nu meer mensen in de formele arbeid dan onder Cardoso. Toch is het belangrijk dat iedereen een job krijgt. We zien nog steeds dat in Brazilië 9% van de populatie niet bereikt wordt en 6% als huishoudswerkers aan de slag zijn.

Deze mensen moeten dringend een eerlijke job krijgen om collectief een burgerlijke samenleving op te bouwen. Brazilië heeft nog een lange weg te gaan om al haar inwoners waardig werk te geven. En op die manier een minder ongelijke samenleving te vormen, een samenleving zonder angst.


*De Braziliaanse Maria Helena Moreira Alves beschreef voor het eerst de cultuur van de angst.

*De geschiedenis van Brazilië wordt in de tegenwoordige tijd geschreven omdat alles hier nog steeds naast elkaar bestaat...

Bekijk Willemjan Vandenplas zijn ander werk op zijn website.



http://www.mo.be/wereldblog/angstcultuur-brazilie



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: MO

Bericht door quasimodo » wo jul 15, 2015 19:18

Babassu en de Body Shop
Het Braziliaanse noordoosten zonder babassubomen is zoals Frankrijk zonder eiken bossen. De babassunoot is alles voor deze bewoners: economie en politiek, eten en drinken, cultuur en traditie. En vooral, de babassu’s zijn een vrouwenzaak. Vandaag staat deze rijke traditie echter onder druk. Jongeren als Aliça doen er alles aan om de babassucultuur en de toekomstpersectieven op het platteland nieuw leven in te blazen.


Alma De Walsche
MO*redactie
Latijns-Amerika & ecologie
15 juli 2015

@AlmaDeWalsche
Gemakkelijkheidshalve worden ze wel eens cocosnoten genoemd. Babassubomen groeien in het wild in de uitlopers van het Braziliaanse Amazonewoud, in de staten Pará en Tocantins, maar vooral in Piauí en Maranhão. De noten, ongeveer zo groot als een citroen, hangen in dikke trossen onderaan de kruin. Ze zijn als goud uit de hemel: zo’n 300 000 tot 400 000 gezinnen hebben in deze streek een inkomen uit de babassu. 90 procent van de babassu-economie is in handen van vrouwen.

© Comundos
© Comundos
De levensboom

Ongeveer de hele boom is dankbare grondstof: de bladeren doen dienst als dakbedekking of om tengere plantjes in de moestuin te beschutten tegen de zon. Of om manden te vlechten. De stam bevat onder de schors een vruchtvlees waar meel van gemaakt wordt voor pap, cakes en koekjes. Het is zo voedzaam dat het ook gebruikt wordt in de mengeling van pakketten die worden uitgedeeld in de hulpprogramma’s tegen ondervoeding.

© Alma De Walsche
© Alma De Walsche
De bolsters zelf bevatten binnenin een olierijke noot. De olie uit die noot wordt gebruikt voor het maken van zeep en verzorgingsproducten. Het afval, de harde bolster waarin de noot verankerd zit, wordt dan weer gebruikt als carbon voor het kookvuur, de oven of de smidse. Ten slotte is babassu ook een reëel betaalmiddel: je kan naar de winkel gaan met een zak babassunoten: 2 reais is de waarde van een kilogram noten, 10 reais (2,8 euro) voor 5 kg.

Aliça, een jonge sociologe, groeide op in het hart van de babassucultuur. In de workshop van Comundos maakte ze dit filmpje over zichzelf. Haar gemeenschap, Ludovico, is een gehucht van de gemeente Lago do Junco (Maranhão) op zo’n anderhalf uur van Bacabal, in Maranhão. Ludovico heeft geschiedenis geschreven in de strijd om de babassu:



De strijd om de babassu

Tot in de jaren zestig waren de babassubomen gemeenschappelijk goed. Ze groeiden in het wild en waren vrij toegankelijk. Met het privatiseren van de grond, eind de jaren zestig, is die in handen gekomen van grootgrondbezitters die hun eigendom met prikkeldraad omheinden en de toegang met zware poorten vergrendelden. De lokale bewoners, die landloze boeren waren, vaak afstammelingen van slaven, werden afgesloten van de babassu's. Ze besloten echter om het daar niet bij te laten.

Ludovico, waar Aliça woont, is een gehucht van de gemeente Lago do Junco, op anderhalf uur rijden van Bacabal (Maranhão). In de strijd om de babassu is hier geschiedenis geschreven. Maria Alaidis is geboren en getogen in Ludovico. Ze vertelt: ‘De strijd om de grond begon hier in Ludovico in 1987: de grootgrondbezitters en de politie tegen de inwoners.’

© Alma De Walsche
Maria Alaidis: ‘We bevinden ons vandaag in een transitieproces; we willen de strijd om de grond overdragen van de oudere op de jongere generatie.’
© Alma De Walsche
Hun inzet was niet alleen de toegang tot de babassubomen, maar ook het verwerven van grond zelf op basis van de zogenaamde Wet Sarney over de toegang tot braakliggende grond voor landlozen. ‘We waren niet alleen, ook andere gehuchten hier in de buurt kwamen in opstand tegen de grootgrondbezitter. De enige toeverlaat in onze strijd was de kerk, met de pastoor die hier woonde. Die heeft ons door dik en dun verdedigd, met het evangelie in de hand, met juridische bijstand, met politieke bemiddeling.’

‘Toen we de grond in handen kregen, waren we straatarm. Hier was niets want alle gebouwen die overbleven had de grootgrondbezitter uit wraak in brand gestoken.’
Het was een verbeten strijd. Alaidis: ‘Tien jaar heeft dat geduurd. Aan weerskanten zijn er doden gevallen, in totaal wel 100. Uiteindelijk is de overheid met de grootgrondbezitters tot een overeenkomst gekomen in 1997. We vroegen 600 ha, we kregen 318 ha. Maar toen we de grond in handen kregen, waren we straatarm. Hier was niets want alle gebouwen die overbleven had de grootgrondbezitter uit wraak in brand gestoken. Tot op vandaag hebben we nog steeds geen eigendomstitels. We kregen alleen het vruchtgebruik van de grond voor tien jaar. Inmiddels zitten we al 18 jaar verder.’

Tegelijk kregen ze in 1997 in de gemeente Lago do Junco en in Ludovico een wet goedgekeurd die de toestemming gaf om overal babassunoten te gaan plukken, ook op private terreinen. Slechts een handvol dorpen hebben tot op vandaag die wet. Het is een actiepunt van de vrouwenorganisatie om die wet op niveau van de deelstaat en de regio goedgekeurd te laten krijgen.

De Body Shop

De bewoners van Ludovico hebben ook een coöperatie opgericht die 154 leden telt. Volgend jaar viert ze haar 25ste verjaardag. Mensen leveren hun babassuoogst in bij de coöperatie, waar de noten tot olie worden verwerkt. Per jaar ontvangt de coöperatie zo’n 370 ton, vertelt João Valdecí Silva, de directeur van de coöperatie. Per kg ingeleverde babassunoten, krijgt de coöperatie ook een subsidie van 0,80 reais (0,28 euro) van de overheid als prijsondersteuning die dan doorbetaald wordt aan de klant.

© Comundos
© Comundos
De geperste olie wordt opgekocht door onder meer de Body Shop en geëxporteerd naar Groot-Brittannië, de VS en Italië. De export rendeert bijna dubbel zoveel dan de verkoop in Brazilië zelf, omdat ketens als de Body Shop de meerwaarde van de milieuvriendelijke en duurzame economie naar waarde schatten. In Ludovico zelf is er ook een klein fabriekje waar zeep wordt geproduceerd.

© Comundos
De geperste olie wordt opgekocht door onder meer de Body Shop en geëxporteerd naar Groot-Brittannië, de VS en Italië.
© Comundos
De volgende generatie

‘We zijn nu in een volgende fase gekomen: de strijd om de regulering van de grond', zegt Maria Aleidis. 'We moeten ofwel eigendomstitels bekomen ofwel een toezegging voor pakweg 30 jaar. Maar we willen die eigendom als collectief bezit. We vrezen dat als er een opdeling gebeurt in percelen van bijvoorbeeld 10 ha, een grootgrondbezitter makkelijk de eigenaars individueel kan benaderen om de percelen terug te kopen.'

Een babacuboom heeft 90 jaar nodig om vruchten te dragen.
De vrees bestaat dat de eigenaars de bomen omhakken om plaats te maken voor monoculturen. Een babacuboom heeft 90 jaar nodig om vruchten te dragen. Dus, zelfs al zou men elders gaan herbebossen, dan zijn de vruchten pas rijp over twee generaties.

De vraag is maar of de jongeren van vandaag met evenveel vuur en overtuiging de bomen en de grond gaan verdedigen als hun ouders.

Maria Alaidis: ‘We bevinden ons vandaag in een transitieproces; we willen de strijd om de grond overdragen van de oudere op de jongere generatie, zoals de AJR (Associação dos Jovens Rurais), de Organisatie van Plattelandsjongeren waar Aliça actief in is.'

'Vijftien jaar geleden waren de jongeren nog makkelijker te overtuigen om hier te blijven. Vandaag zien we dat ze meer en meer wegtrekken, op zoek naar werk elders. Sommigen gaan naar de agro-industrie, wat we heel spijtig vinden. Wij willen dit dorp tot ontwikkeling zien komen, met een onderwijssysteem dat onze visie en waarden aan de jongeren doorgeeft. Wij willen dat de vorming van onze jongeren sociaal en politiek georiënteerd is en dat ze zich niet op sleeptouw laten nemen door de consumptiemaatschappij.'

'Vroeger was er hier geen verharde weg en hadden we geen scholen. Nu is er een verharde weg, hebben we een school met een bord, er zijn stenen huizen gekomen, er is elektriciteit. Dat zijn grote veranderingen en dat brengt mensen in verwarring. Ze zijn verward tussen “vooruitgang” en “duurzame ontwikkeling”. Dat is erg verwarrend in het hoofd van onze jongeren', vindt Maria Alaidis.

Jongeren zijn verward tussen "vooruitgang" en "duurzame ontwikkeling"
Wat is dan volgens haar het verschil tussen vooruitgang en duurzame ontwikkeling?

‘Volgens mij gaat “vooruitgang” gepaard met heel wat nadelen. Als ik geld verdien, en ik denk alleen maar aan mezelf en vergeet dat de ander onderwijs en gezondheid nodig heeft, is dat geen echte vooruitgang. Wij hebben ook een verantwoordelijkheid voor het geheel en voor de ander. Hetzelfde voor de akker, waar je rijst en maïs en bonen zaait. Je maakt dan gebruik van de natuurlijke rijkdommen van de bodem en het water, maar als je dan pesticiden gebruikt breng je grote schade aan. Men noemt dat “vooruitgang”. Daar tegenover staat duurzame ontwikkeling, waar je wel zorg draagt voor je omgeving, de natuur en voor de anderen.’

Als symbool om de traditionele cultuur te waarderen heeft de gouverneur van Piauí Wellington Dias onlangs, in juni, een wetsvoorstel voor een nationale dag van de babassu goedgekeurd. Voortaan is 24 september in Piauí de nationale dag van de babassu.

Aliça en haar moeder zijn "quebradeiras", notenbreeksters, een traditie die van moeder op dochter wordt doorgegeven



http://www.mo.be/reportage/baba-u-en-de-body-shop



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: MO

Bericht door quasimodo » do jul 23, 2015 10:05

Afro-Braziliaanse weervrouw komt in racistische storm terecht
Al werd slavernij in 1888 in Brazilië afgeschaft, het blijft een land waar je herkomst een rol speelt. De meerderheid van de Brazilianen is Afro-Braziliaans. Deze groep heeft het nog steeds moeilijk haar plaats te vinden in de Braziliaanse samenleving. Eén van de redenen hiervoor is racisme.

© Ribs
Maria Julia, een symbool tegen racisme. © Ribs

Raciale aantijgingen tegen Maria Julia.
Previous
Next

Willemjan Vandenplas
22 juli 2015
MO*wereldbloggers

@willemjanvdp
De weervrouw van het belangrijkste medianetwerk in Brazilië, O Globo, Maria Julia Coutinho werd op 3 juli via sociale media aangevallen omdat ze Afro-Braziliaans is. Verschillende racistische opmerkingen werden gemaakt. Ze werd, in lijn met de racistische retoriek in Brazilië, uitgescholden voor 'makaak'. Bekijk de afbeelding hieronder om een deel van de opmerkingen te zien.

Ze beantwoordde de opmerkingen met een quote: 'mensen met raciale vooroordelen kunnen blaffen, maar de storm gaat over'. Daarmee bedoelde ze dat dit helemaal niet nieuw is voor haar.

Haar identiteit als Afro-Braziliaanse heeft haar vast en zeker gewapend tegen racisme vanaf haar prille jeugd. Haar ouders waren Afro-Braziliaanse activisten en ze kreeg dit activisme met de paplepel mee. Zo vertelde ze op nationale televisie aan haar collega's dat ze immuun is voor racisme. Haar collega's van de nieuwsdienst riepen op televisie mee op 'we zijn allemaal Ma(ria) Julia' (#todossomosmaju), te steunen...

Haar geval werd wereldnieuws met als gevolg dat ze gepromoveerd werd. Dit alles terwijl de directeur van O Globo zegt dat racisme in Brazilië niet bestaat.


Raciale aantijgingen tegen Maria Julia.

Enkele cijfers

In 1888 werd slavernij in Brazilië afgeschaft. Het was één van de laatste landen ter wereld die tot de afschaffing overging. Op dit moment is 49% van de bevolking in de steden Afro-Braziliaans, en 61% op het platteland.

Ongeveer 73% van de Afro-Brazilianen geniet van sociale programma's. Voor het waterprogramma is dat zelfs 91%. Het overgrote deel van de armen in Brazilië is Afro-Braziliaans. Ondertussen zijn er in het onderwijs wel al enorme stappen gezet om meer Afro-Brazilianen te laten studeren...

De Braziliaanse media is eurocentrisch en er zijn slechts enkele Afro-Brazilianen die er een rol in krijgen. In de politiek zijn ook slechts 8% van de verkozenen Afro-Braziliaans.

#todossomosmaju

Naar aanleiding van de aantijgingen tegen het adres van de weervrouw Maria Julia werd de hashtag #todossomosmaju verspreid op sociale media. Op deze manier konden mensen hun solidariteit en afkeer van racisme tonen.

Maar dit ergerde veel Afro-Brazilianen. Dezelfde mensen die vroeger racistisch handelden, kwamen nu plots op tegen racisme omdat het debat hot was?

Er werden vroeger al verschillende hashtags gebruikt, onder andere tijdens de pacificaties van de 'comunidades' voor de wereldbeker in 2014, bijvoorbeeld #todossomosamarildo. Amarildo was een doodgewone man van Afro-Braziliaanse origine die tijdens een pacificatie van de 'comunidade' Rocinha spoorloos verdween.

In Latijns-Amerika wordt er in solidariteitscampagnes al langer dan in Europa gebruik gemaakt van hashtags op sociale media. Toch staan deze niet voor een reële solidariteit, maar voor het verwoorden van een emotionele momentopname.

Willemjan Vandenplas is fotograaf, bekijk zijn werk op zijn website.
http://www.willemjanvandenplasphotography.com/

http://www.mo.be/wereldblog/afro-brazil ... rm-terecht



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: MO

Bericht door quasimodo » ma jul 27, 2015 18:38

Braziliaanse presidente Rousseff in nauwe schoenen
De voorzitter van het Braziliaanse parlement, Eduardo Cunha, van de centrumpartij PMDB neemt persoonlijk afstand van de regering onder presidente Dilma Rousseff. Zijn beslissing zwengelt de politieke crisis verder aan en vormt één van de donderwolken die zich boven het hoofd van de presidente groeperen.

EVELINE DE REU . 23 JULI 2015
Roberto Stuckert (CC by-nd 2.0)
Een opmerkelijk warme ontmoeting tussen Rousseff en Obama sinds de koele contacten na het afluisterschandaal. Roberto Stuckert (CC by-nd 2.0)
Radiointerativa (CC by-nc 2.0)
Afgelopen maanden waren de straten her en der in het land bezaaid met honderdduizenden protestanten. Radiointerativa (CC by-nc 2.0)
Previous
Next
Rousseff speelt met de parlementsvoorzitter de steun van één van de invloedrijkste politici in dat parlement kwijt. De PMDB is de grootste coalitiepartner van haar eigen Arbeiderspartij PT. De parlementsvoorzitter voelt zich geviseerd door de corruptiebeschuldigingen aan zijn adres in de zaak rond het staatsoliebedrijf Petrobras.

De corruptiezaak rond het staatsoliebedrijf sleept al meer dan een jaar aan en breidt steeds verder uit. Samen met verschillende Braziliaanse bedrijven en een vijftigtal andere politici, waaronder voormalig presidenten Luiz Inácio Lula da Silva en Fernando Collor de Mello, wordt hij verdacht van betrokkenheid binnen het schandaal. Hij zou smeergeld hebben aangenomen, maar volgens Cunha zit de Arbeiderspartij van Rousseff (PT) achter die aantijgingen.

Cunha verzekert dat zijn beslissing niets zal veranderen aan zijn institutionele rol binnen het Braziliaanse parlement en dat hij zich publiek nog steeds zal aansluiten bij de standpunten van de regering. Hij stelt echter formeel dat hij persoonlijk vanaf vandaag tot de oppositie behoort.

Tanende populariteit en toenemende tegenkanting

Het politieke klimaat verzuurt door corruptiebetichtingen en onenigheden tussen regering en parlement.
Minister Edinho Silva (PT), van het Secretariaat van Sociale Communicatie, geeft in een interview met de Braziliaanse krant O Globo toe dat het politieke klimaat binnen het land verzuurt door de aanhoudende corruptiebetichtingen en de onenigheden tussen de regering en het parlement. Het is volgens Silva onmiskenbaar dat Brazilië turbulente tijden kent en dat geen enkel land baat heeft bij de overvloed aan onderzoeken naar het corruptieschandaal rond Petrobras. Desondanks beweert hij dat de huidige politieke toestand de regering van Dilma Rousseff niet lamlegt.

De machtsbasis van Rousseff is sinds haar nipte herverkiezing eind oktober smal. Afgelopen maanden waren de straten her en der in het land bezaaid met honderdduizenden protestanten die haar aftreden afdwongen naar aanleiding van de corruptieproblemen en de slinkende economie.

Ook extreemrechtse stemmen beginnen te weergalmen in de straten en op sociale netwerken. Ze varen uit tegen homoseksuelen, inheemse bevolkingsgroepen en diversiteitsquota's. Ze roepen onder andere om een herinvoering van de doodstraf, vrije wapenhandel en een minimale staat. Ze eisen de aftreding van Rousseff, zelfs als daarvoor beroep gedaan moet worden op het leger.

Some rights reserved by radiointerativa
Afgelopen maanden waren de straten her en der in het land bezaaid met honderdduizenden protestanten.
Radiointerativa (CC by-nc 2.0)
Uit een opiniepeiling van CNT (Nationale Transportconfederatie) uitgevoerd door het bedrijf MDA blijkt dat de steun die de overheid bij het volk geniet tot 7,7 procent gedaald is. In mei was de goedkeuringsratio nog 10,8 procent. Van zeventig procent van de bevolking krijgt Rousseff een slecht rapport toebedeeld en ruim zestig procent eist haar inbeschuldigingsstelling inzake Petrobras.

Volgens Gilberto Fereira, coördinator van de werkgroep Belgo-Brazil, valt haar beperkte populariteit in zekere mate te wijten aan het feit dat ze een minder charismatische leider is dan ex-president Lula en dat ze een vrouw is in een machistische cultuur. ‘Als je dat optelt bij een conservatief parlement en rechtse gemonopoliseerde media, kan de uitkomst niet anders dan problematisch zijn’, zegt hij.

De uitkomst van de optelsom Rousseff en de conservatieve onderstroom in de samenleving van Brazilië is problematisch.
Een pijnlijke recessie

In juni gingen er in Brazilië, de grootste economie van Latijns-Amerika, 111.199 jobs verloren. Het negatieve resultaat is het verschil tussen 1.453 miljoen aanwervingen en 1.564 miljoen geregistreerde ontslagen die op het ministerie van Arbeid vastgesteld werden. Dat is de grootste daling in die maand sinds 1992.

De regering onthulde begin juli een beleidsplan om jobs te beschermen. Ze maant werkgevers aan om de werkuren van de werknemers tot dertig procent te verminderen om het hoofd boven water te houden in de zee van de economische crisis. Liever dat dan personeel te ontslaan.

De Braziliaanse economie groeide slechts 0,1 procent in 2014 en de laatste berekeningen voorspellen voor 2015 een economische krimp tot 1,5 procent. De stijgende werkloosheid en de daling van de lonen zijn repercussies van die pijnlijke recessie. De stijging van de werkloosheid zou daarenboven kunnen doorwegen op het consumentenvertrouwen, dat zich reeds op een recordlaagte bevindt. Dat smoort de voorlopige vooruitzichten op een economisch herstel.

Om de economie opnieuw leven in te blazen, heeft de regering een bezuinigingsplan opgesteld. Het bevat een terugschroeving van de publieke uitgaven en belastingsverhogingen. Maar het bezuinigingspakket moet zich eerst nog een weg weten te banen door het potentieel tegendraadse parlement.

Het lage consumentenvertrouwen smoort de vooruitzichten op een economisch herstel.
Het luisterend oor van de V.S.

Begin juli trok de presidente naar Washington om de barsten in de economische banden met de V.S. opnieuw te lijmen. Rousseff hoopt op een aantrekking van meer investeringen van de V.S. en financiering van infrastructurele projecten. Peter Schechter, directeur van het Centrum voor Latijns-Amerika bij de Atlantische Raad, beweert daarentegen dat het bezoek haar waarschijnlijk enkel voordelen zal opleveren op gebieden als klimaat en onderwijs.

Analysten beweren dat dat een strategie kan zijn om aan het thuisfront te tonen dat ze de exportmogelijkheden van het land veilig probeert te stellen. De V.S. vormt namelijk de tweede grootste exportmarkt voor Brazilië. De Braziliaanse afzetmarkt is ook aanzienlijk voor Amerikaanse technologie- en socialemediabedrijven. Daarenboven hebben belangrijke Braziliaanse bedrijven grote operaties lopen in de V.S., waaronder vliegtuigfabrikant Embraer en vleesverwerker JBS.

De warme ontmoeting tussen Dilma Rousseff en de Amerikaanse president Barack Obama is opmerkelijk, gezien de contacten tussen de twee sinds 2013 koel waren. In dat jaar onthulde klokkenluider Edward Snowden de afluisterpraktijken van de Amerikaanse inlichtingendienst NSA in Brazilië.

Roberto Stuckert (CC by-nd 2.0)
Een opmerkelijk warme ontmoeting tussen Rousseff en Obama sinds de koele contacten na het afluisterschandaal.
Roberto Stuckert (CC by-nd 2.0)
Net na haar bezoek bracht Wikileaks weerom data aan het licht waaruit blijkt dat de spionage-activiteiten nog niet stopgezet zijn. De spionage-agentschappen houden verschillende Braziliaanse ministers en ambassadeurs in de gaten, met een nadruk op politici met financiële en economische bevoegdheden. Die openbaringen reiken verder dan de vorige en zouden de spanning opnieuw kunnen doen oplopen.

Gilberto Fereira betwijfelt dat. Volgens Fereira wou Rousseff met haar reactie in 2013 een internationaal debat op gang trekken rond de spionagepraktijken en het probleem opentrekken. 'Nu is het een probleem van de wereld en niet enkel van Brazilië', meent hij. Hij gelooft dat de democratische principes in Brazilië zullen standhouden en vreest nog niet meteen voor de afzetting van Rousseff.

POLITIEK ECONOMIE LATIJNS-AMERIKA BRAZILIË
http://www.mo.be/nieuws/braziliaanse-pr ... e-schoenen



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: MO

Bericht door quasimodo » di sep 01, 2015 11:37

Latijns-Amerika loopt achter bij ontwikkeling van internet
Latijns-Amerika investeert veel te weinig in het internet. De regio scoort daardoor slecht voor onder meer snelheid en veiligheid.


EMILIO GODOY (IPS) . 28 AUGUSTUS 2015
lecates (CC BY-NC 2.0)
'Er is nood aan meer investeringen en meer infrastructuur' lecates (CC BY-NC 2.0)
Previous
Next
Latijns-Amerika loopt vooral vertraging bij de constructie van internetknooppunten (internet exchange points of IXP's). Daardoor blijft het internet relatief duur en traag.

Ook de migratie van IPv4 naar IPv6, versie 6 van het internetprotocol, gaat niet snel genoeg. IPv6 biedt veel meer mogelijkheden voor internetadressen, beveiliging, mobiel internet en multimediaverkeer in real time. Toepassingen in het onderwijs en de medische sector hebben dit nodig.

Breedband voor iedereen

'Er is nood aan meer investeringen en meer infrastructuur', zegt Lacier Dias van het Braziliaanse adviesbureau VLSM over zijn eigen land. 'Door de uitgestrektheid en de grote afstanden is het een uitdaging om heel het land te bereiken. Een andere uitdaging is breedband voor alle gebruikers.'

Brazilië heeft in Latijns-Amerika het grootste aantal internetknooppunten. Het land nam zich al in 2004 voor meer IXP's te installeren om het verkeer tussen universiteiten en telecombedrijven te verbeteren.

De 32 huidige knooppunten bestrijken 16 van de 26 deelstaten. Brazilië heeft concrete plannen voor nog 16 knooppunten en bestudeert er nog minstens 47 andere.
Argentinië heeft momenteel 11 internetknooppunten, Mexico heeft er slechts één.

Geen regionale knooppunten

In tegenstelling tot Europa heeft Latijns-Amerika geen regionale internetknooppunten, die het verkeer tussen landen versnellen.

Eind september leggen de Verenigde Naties zeventien Duurzame Ontwikkelingsdoelen (SDG's) vast, met 169 concrete doelstellingen voor 2030. Het negende Duurzame Ontwikkelingsdoel heeft het onder meer over een universele toegang tot het internet tegen 2020.

Vandaag gebruikt bijna de helft van de Latijns-Amerikaanse bevolking het internet. Chili, Argentinië en Uruguay hebben het grootste aantal gebruikers, Guatemala, Honduras en Nicaragua bengelen achteraan de rangschikking; daar valt vooral de kloof tussen steden en platteland op.

Van alle informatie die Latijns-Amerika op het internet raadpleegt, wordt slechts 30 procent in de regio zelf geproduceerd. Dat is toe te schrijven aan de beperkte toegang tot breedbandinternet en het tekort aan knooppunten, stelt een studie van het Studiecentrum voor Telecommunicatie in Latijns-Amerika. Bij de 100 populairste websites zijn er slechts 26 Latijns-Amerikaanse.

De Latijns-Amerikaanse landen hebben de laatste zeven jaar 150 miljard dollar in telecommunicatie geïnvesteerd. Om de digitale kloof te dichten is de komende zeven jaar zeker nog 400 miljard dollar nodig.

http://www.mo.be/nieuws/latijns-amerika ... n-internet



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: MO

Bericht door quasimodo » vr sep 11, 2015 00:45

Brazilië legt grote spoorweg- en havenprojecten stil
De zware crisis in Brazilië betekent niet alleen een vertraging van de economie, hoge inflatie en een flink gat in de overheidsbegroting. Het land lijdt ook zware verliezen doordat grote spoorweg- en havenprojecten stilliggen.

MARIO OSAVA (IPS) . 7 SEPTEMBER 2015

De scheepswerf van Rio De Janeiro. In de Braziliaanse havengebieden zijn tienduizenden arbeiders ontslagen. Veel scheepswerven liggen stil.
Previous
Next
Heel wat van de stilgelegde infrastructuurwerken, zijn kenmerkend voor de cyclus die naar zijn einde gaat, een cyclus waarin de vraag naar grondstoffen groot was.

De economische groeivertraging in China treft vooral de ijzermijnbouw zwaar. De prijzen zijn sinds 2013 met meer dan 60 procent gedaald. Verschillende zones voor ijzerwinning zijn daardoor niet langer leefbaar. Daardoor is het lot van twee spoorlijnen in aanbouw onzeker.

Bouw van spoorwegen gestopt

De Spoorweg West-Oost (Fiol) moet de deelstaat Bahia doorkruisen om sojagebieden te verbinden met de kust. Maar het lot van de Fiol hangt af van de inwerkingtreding van de ijzermijn van Caetité, op 380 kilometer van Ilheus, de kuststad waar een haven zou komen.

De bouw van de haven is nog niet begonnen. De werken aan de spoorweg liggen stil; het project maakt niet langer deel uit van het regeringsplan voor de uitbreiding van transportwegen.

Dezelfde situatie doet zich voor met de Transnordestina-lijn, meer naar het noorden. Die moet een andere mijn- en landbouwzone verbinden met twee havens die al operationeel zijn. ‘Maar de mijn bestaat amper’, zegt ingenieur transportexpert Newton de Castro, professor van de Federale Universiteit van Rio de Janeiro. ‘Het slechte mineraal, met een laag ijzergehalte, verdwijnt van de markt als de vraag daalt. Dat heeft gevolgen voor de spoorlijnen die dat vervoeren.’

Rijkste man van Brazilië

Doordat de twee havens, Suape en Pecém, al werken, was de Transnordestina al iets verder gevorderd. Maar de mijn ligt er verlaten bij sinds het faillissement van zijn eigenaar, Eike Batista, die te boek staat als de rijkste man van Brazilië.

Een ander groot spoorwegproject, de verdubbeling van de Carajáslijn, van het grootste mijnbouwbedrijf van het land, Vale, is er beter aan toe. ‘Het zal mineraal van uitstekende kwaliteit vervoeren en de kostprijs zal laag zijn aangezien het om de uitbreiding van bestaande infrastructuur gaat’, zegt Castro.

Door de dalende vraag en de lage prijzen ‘zullen de mijnen met een dure exploitatie en de kleine mijnbedrijven van de markt verdwijnen’, ten voordele van grote bedrijven, zoals Vale, of het Brits-Australische RioTinto en het Britse AngloAmerican.

Ook havenprojecten

Brazilië is na Australië de grootste uitvoerder van ijzer. Vale is de grootste producent, China is de grootste afnemer.

Ook de havenprojecten komen in het gedrang, niet zozeer door de problemen in de ijzersector, wel door de Braziliaanse oliecrisis. De olieprijzen zijn gekelderd. Maar vooral het enorme corruptieschandaal rond staatsoliebedrijf Petrobras speelt het land parten.

Door de drastische vermindering van de investeringen van Petrobras krijgt de grote scheepsbouwindustrie rake klappen. Die bouwt schepen, platformen, sondes en andere installaties voor de zoektocht naar en productie van olie in volle zee.

Tienduizenden arbeiders ontslagen

Tienduizenden arbeiders zijn ontslagen in de havengebieden. Veel scheepswerven liggen stil. Alleen al Enseada, dat zes schepen voor Petrobras zou bouwen, een contract van 4,8 miljard dollar, ontsloeg sinds 2014 bijna al zijn zevenduizend werknemers. De fabriek bleef onafgewerkt en is daardoor onbruikbaar.

En zo zijn er nog heel wat “witte olifanten”, nutteloze megaprojecten die veel geld hebben gekost en wellicht niet meer te recupereren vallen. ‘Het programma had een onrealistische grondslag, de crisis straft de slechte en foute investeringen af’, zegt Adriano Pires, een econoom die in energieplanning is gespecialiseerd en directeur is van het Braziliaanse Centrum voor Infrastructuur, een adviesbureau.

Het grootste deel van de Braziliaanse olie zit onder de Atlantische Oceaan. In 2006 werden daar grote reserves ontdekt, op een diepte van 5000 meter. Daardoor ging men enthousiast allerlei technologie ontwikkelen en schepen en installaties bouwen.

Geloofwaardige regering nodig

De regering, toen nog met Luiz Inácio Lula da Silva (2003-2010) aan het hoofd, koos voor een sterk door de staat gestuurde aanpak, met een centrale rol voor Petrobras.

‘De recuperatie zal veel tijd en inspanningen kosten’, zegt Pires. ‘Alles moet herbekeken worden, er zal een regering nodig zijn die, in tegenstelling tot de huidige, geloofwaardig is. Er zal een regulerend kader nodig zijn dat juridische zekerheid biedt om investeringen aan te trekken.’

Er zijn zelfs analisten die betwijfelen of de oliewinning in diepzee leefbaar zal zijn met de huidige olieprijs, minder dan 50 dollar per vat. Maar Pires relativeert dat. ‘Zoiets evalueer je niet op basis van de prijs van het moment maar op lange termijn. Ik verwacht dat een vat binnen vijf jaar opnieuw 60 tot 70 dollar zal noteren.’

Elektriciteitssector blijft wel groeien

Alleen de elektriciteitssector lijkt de crisis niet te deren. ‘Brazilië heeft een inhaalbeweging tegoed, dat vereist een uitbreiding van het elektriciteitssysteem op lange termijn. Die nood verdwijnt niet met de recessie’, zegt André Lucena, professor Planificatie van de Federale Universiteit van Rio de Janeiro.

In Brazilië, een land met 202 miljoen inwoners, ‘is het stroomverbruik per persoon laag in vergelijking met ontwikkelde landen. Het vertoont daarom een stijgende tendens, bijvoorbeeld doordat huishoudens steeds meer elektrische toestellen gebruiken.’ Daarom zullen nieuwe centrales nooit overbodig zijn. Bovendien zijn overschotten nodig om een stabiele stroomvoorziening te garanderen, zegt hij.

Twee derde van de elektriciteit in het land komt van waterkracht. De thermische centrales, die op olie, gas of steenkool draaien, zijn duurder en worden alleen geactiveerd om de energie uit waterkracht aan te vullen. ‘Ze zijn gebouwd om het grootste deel van de tijd stil te liggen, maar ze zijn niet nutteloos’, zegt Lucena.

ECONOMIE LATIJNS-AMERIKA BRAZILIË

http://www.mo.be/nieuws/brazilie-legt-g ... ecten-stil



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: MO

Bericht door quasimodo » do sep 24, 2015 17:33

Toegang tot "publieke" raadpleging versperd door politie
Tijdens het weekend van 11-13 september hield het Braziliaanse bedrijf Odebrecht Audiencias Públicas om een milieuvergunning of EIA (Estudio de Impacto Ambiental) te verkrijgen voor het hydro-elektrisch project Rio Grande. Publiek waren deze audiënties echter allerminst; ze gingen door achter hekkens en prikkeldraad, geflankeerd door politie en andere ordehandhavers.

© Emma Timmerman
Op alle toegangswegen tot het dorpje Utco, waar de audiëntie van Odebrecht doorgaat, zijn politiebarricades opgesteld. © Emma Timmerman
© Emma Timmerman
'Welkom in het district Utco', op vijf kilometer voor de ingang van het dorp, worden we tegengehouden door de politie. © Emma Timmerman
© Emma Timmerman
Hoewel de 'Audiencias Públicas' openbaar zijn, ontzegt men de toegang voor tegengenstanders van het project. © Emma Timmerman
© Emma Timmerman
Eén politieman neemt voortdurend foto's van ons, de politiecommissaris van Celendín geeft door aan zijn collega's met hoeveel we zijn toegekomen. © Emma Timmerman
Previous
Next

Emma Timmerman
MO*wereldbloggers
Grondstoffen in Peru
22 september 2015
Op zaterdag 12 september ging de derde openbare raadpleging van Odebrecht door, over de bouw van Rio Grande I en Rio Grande II, twee waterkrachtcentrales die het Braziliaanse bedrijf op de Marañón rivier willen bouwen.

Net als bij de audiëntie van de dag voordien in Huamabamba, werden tegenstanders van het project; zowel bewoners, grondbezitters als kritische stemmen werden geweerd.

Om de zaal te bevolken werden mensen van buitenaf aangevoerd, die tegen betaling naar de presentatie kwamen luisteren. Een gefraudeerde vorm van consultatie van de bevolking, maar het levert Odebrecht wel het nodige bewijsmateriaal op voor het ministerie – de audiënties hebben plaatsgevonden en een sociale goedkeuring hebben ze zogezegd gekregen.

Audiencia Pública in Utco

Rond half vijf 's ochtends loop ik de straat op, onder een schitterende sterrenhemel, op weg naar de ontmoetingsplek om naar de Publieke Audiëntie in Utco te vertrekken. Ik wandel nog een beetje versuft door de koude, met mijn kap over mijn hoofd getrokken. Op drie blokken van waar ik verblijf, valt mijn oog op het lichtgevende venster van een gsm, ophooggestoken in een wagen, naar mij gericht. Iemand trekt een foto van mij, besef ik. Ik fixeer mijn blik op de wagen terwijl ik voorbij wandel, het is een witte pick-up, met 'Policia' in drukletters op de achterkant. Wakker geschud loop ik verder, de pick-up wordt later vergezeld van een tweede, die me blijven volgen. Niet geheel op mijn gemak blijf ik wat rondjes lopen en ik bel enkele compañeros op. Pas wanneer we in groep zijn en opnieuw de camion instappen, voel ik me pas weer honderd procent op mijn gemak.

Toegangswegen tot Utco afgesloten

Tot in het dorp waar de publieke hoorzitting doorgaat komen we niet. Op vijf kilometer vóór Utco worden we tegengehouden door de politie, we komen er niet door. Verschillende wagens komen toe, diegene die gecontracteerden bevatten, betaald door Odebrecht om aanwezig te zijn op de audiëntie, mogen doorrijden. De overigen moeten rechtsomkeer maken.

Alles doen we met de camera in de hand, beeldmateriaal is onze verdediging.
Discussiëren heeft geen zin, de politie heeft duidelijk orders gekregen, we komen er niet in. Één agent maakt permanent foto's van ons, de commissaris van Celendín belt door wie er is, ‘Er is ook een gringa bij’, zegt hij terwijl hij naar mij wijst. ‘Vraag haar identiteitspapieren’ beveelt hij twee agenten.

Al filmend stap ik achteruit, het is duidelijk tijd om mij op de zijlijn te houden. Alles doen we met de camera in de hand, beeldmateriaal is onze verdediging, onze veiligheidsverzekering.

Een gemilitariseerde hoorzitting

Een collega met perskaart wandelt door de versperring, nadat zijn papieren zijn doorgenomen. Op 200m van het dorpje moet hij uiteindelijk halt houden, een bende mannen, gewapend met knuppels, versperren hem de weg. Diezelfde mannen waren er eveneens de dag voordien, ook contractuelen van Odebrecht. Het schooltje wordt omsingeld door agenten. Er staat een hele rij auto's, maar die zijn niet van de omwonenden, maar van de agenten en diegenen die door Odebrecht daarheen zijn gevoerd om in de zaal te bevolken.

Odebrecht is wettelijk verplicht om participatieve hoorzittingen te organiseren, om te voldoen aan de wet op transparantie en toegang tot publieke informatie (la Ley de Transparencia y Acceso a la Informacíon Publica - Ley N°27806). Het ministerie vereist dat dat het bedrijf deze audiënties organiseert, maar gaat verder niet na of deze naar behoren georganiseerd worden. De consultaties zijn op deze manier natuurlijk een flop, er is veel lokaal verzet tegen deze projecten, maar enkel de macht van de economisch sterkste blijkt dit weekend van tel.

De inzet van Rio Grande

De projecten Rio Grande I en Rio Grande II worden geschat op een energiepotentie van 750 MW. De regio Cajamarca, die meer dan anderhalf miljoen inwoners telt, verbruikt zo'n 904,77KWh. Het project Conga (het uitbreidingsproject van de Yanacocha-goudmijn) zou naar schatting zo'n 732KWh verbruiken. Deze stuwdammen worden niet gebouwd met het doel om de inwoners van de omliggende provincies van energie te voorzien, maar om aan het hoogoplopende verbruik van water en energie van de mijnbedrijven met uitbreidingsdrang tegemoet te komen. Voor de mijnbouwsector is dit een zeer interessant project, maar voor de lokale bevolking valt er weinig bij te winnen.
http://www.mo.be/wereldblog/toegang-tot ... or-politie



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: MO

Bericht door quasimodo » wo okt 28, 2015 01:45

Wantrouwen regeert in Brazilië
Door de zware politieke crisis in Brazilië beloert iedereen nu iedereen. Het Petrobras-schandaal breidt uit, het wantrouwen ook. President Rousseff dreigt het einde van haar termijn niet te halen.

IPS . 12 OKTOBER 2015
AK Rockefeller (CC BY-SA 2.0)
Ondanks de economische recessie, die nog zeker tot volgend jaar zou aanhouden, geeft de politieke wereld geen aanzet tot een dialoog die tot een oplossing moet lijden. Integendeel, de breuk wordt almaar groter, de persoonlijke belangen blijven primeren. AK Rockefeller (CC BY-SA 2.0)
Senado Federal (CC BY 2.0)
Cunha behoort tot de PMDB, coalitiepartner van de Arbeiderspartij (PT) van Rousseff, maar sinds juli voert hij zwaar oppositie tegen de president. Senado Federal (CC BY 2.0)
Previous
Next
‘De uitkomst is onvoorspelbaar’, zegt parlementslid Luiza Erundina van de oppositiepartij PSB. Dat komt doordat steeds meer mensen betrokken raken in deze crisis.

Woensdag verwierp het Rekenhof de rekeningen van president Dilma Rousseff. Als het parlement dit advies volgt, maakt het de weg vrij voor een impeachmentprocedure in de Senaat. Dat kan tot de afzetting van de president leiden.

Voorzitter van de Kamer

Vooral de voorzitter van de Kamer van Afgevaardigden, Eduardo Cunha, dringt op een impeachment aan. Maar ook hijzelf wordt er nu van beschuldigd 5 miljoen dollar smeergeld te hebben gekregen in het schandaal rond staatsoliebedrijf Petrobras. Dat zou uit gegevens van Zwitserse banken blijken.

Ook de voorzitter van de Kamer wordt er nu van beschuldigd smeergeld te hebben aangenomen;
Cunha behoort tot de PMDB, coalitiepartner van de Arbeiderspartij (PT) van Rousseff, maar sinds juli voert hij zwaar oppositie tegen de president. Nu vraagt een deel van het parlement zijn ontslag.

‘Het onderzoek heeft de voorzitter van de Kamer verzwakt’, zegt Erundina. ‘Zijn bondgenoten in de strijd tegen de regering nemen afstand van hem. Het verzwakt de poging tot een impeachment van de president.’

Bovendien heeft Rousseff op 2 oktober haar regering herschikt. Ze gaf zeven ministeries aan het PMDB.

Senado Federal (CC BY 2.0)
Cunha behoort tot de PMDB, coalitiepartner van de Arbeiderspartij (PT) van Rousseff, maar sinds juli voert hij zwaar oppositie tegen de president.
Senado Federal (CC BY 2.0)​
Ongeldige verkiezingen

Maar de president wordt nu ook van een andere kant bedreigd.

De Hoge Verkiezingsrechtbank besliste dinsdag om klachten te onderzoeken dat Rousseff haar economische en politieke macht zou hebben misbruikt tijdens de verkiezingen van 2014. Bovendien bestaat er een vermoeden dat haar campagne deels met corruptiegeld werd gefinancierd.

Als de rechtbank een inbreuk op de verkiezingsregels vaststelt, kan het verkiezingsresultaat ongeldig worden verklaard en dan komen er nieuwe verkiezingen. Zoiets speelt in de kaart van de oppositiepartijen.

Algemene onzekerheid

‘Voor de eerste keer in de peilingen zegt de helft van de mensen dat Rousseff het einde van haar mandaat (eind 2018) niet zal halen, gezien de verslechtering van de economische crisis’, zegt onafhankelijk politiek adviseur André Pereira.

‘In Brasilia heerst een sfeer van algemene onzekerheid, verwarring en angst dat nog andere politici betrokken zijn bij het corruptieonderzoek naar Petrobras of dat nieuwe bewijzen opduiken. Iedereen wantrouwt iedereen.’

Economische crisis

Ondanks de economische recessie, die nog zeker tot volgend jaar zou aanhouden, geeft de politieke wereld geen aanzet tot een dialoog die tot een oplossing moet lijden. Integendeel, de breuk wordt almaar groter, de persoonlijke belangen blijven primeren. Dat vergroot op zijn beurt de economische crisis nog.

‘Het politieke systeem is uitgeleefd.’
‘Het toont dat het politieke systeem uitgeleefd is’, zegt Erundina. ‘In mijn zestien jaar als parlementslid hoorde ik voortdurend praten over politieke hervormingen, maar de persoonlijke belangen blijven doorwegen in het parlement.’

Pereira pleit voor een vermindering van het aantal partijen. ‘Een gewone burger snapt niet dat er nu meer dan dertig partijen zijn. Ze zouden dat tot tien partijen moeten beperken. Ook al zouden dat dezelfde zijn die vandaag de Braziliaanse politiek domineren, ze zouden organischer worden. De PT bijvoorbeeld zou zich kunnen heruitvinden en opnieuw zoals in de jaren tachtig werken. Zonder hervorming valt Rousseff, komt er een andere president en duurt de crisis voort.’

De linkse PT bestuurt het land sinds 2003, eerst onder Luiz Inácio Lula da Silva, vervolgens onder Rousseff. De centrumlinkse PSB van Erundina was tot 2013 coalitiepartner van de PT.

‘Heel het systeem moet hervormd worden’, zegt Erundina. ‘Een gedeeltelijke hervorming zou alles nog erger maken, zoals bij vorige pogingen. Alleen de verkiezingsregels of het partijenstelsel veranderen is geen oplossing.’

De PSB pleit ook voor een belastinghervorming, die hogere lonen zwaarder belast.
http://www.mo.be/nieuws/wantrouwen-regeert-brazilie



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: MO

Bericht door quasimodo » wo okt 28, 2015 01:46

Tien straffe onderzoeksverhalen die iedereen moet kennen
Op de wereldconferentie voor onderzoeksjournalistiek in Lillehammer zijn de Global Shining Light Awards uitgereikt. De prestigieuze prijzen bekroonden journalistieke onthullingen over mafiastaat Montenegro en lucratieve sigarettensmokkel in Brazilië. Al zijn dat niet de enige knappe onderzoeksverhalen die op de conferentie aan bod kwamen. MO* zet tien absolute must reads op een rij.

KRISTOF CLERIX IN NOORWEGEN . 12 OKTOBER 2015
1. Mafiastaat Montenegro

Liefst 76 inzendingen uit 34 landen stelden zich kandidaat voor de awards waarmee het Global Investigative Journalism Network het beste onderzoekswerk bekroont dat in 2013 en 2014 gepubliceerd is. Onheilige allianties, een project van het Organised Crime and Corruption Reporting Project uit de Balkan, ging aan de haal met de prijs.

De Bosnische collega Miranda Patrucić en haar team legden bloot hoe de Montenegrijnse premier Milo Djukanovic en zijn familiebank de centrale spil vormden van een “onheilige alliantie” tussen de overheid, zakenwereld en georganiseerde misdaad.



2. Tabaksmokkel stoot cocaïnetrafiek van de troon

De award ging tevens naar de Braziliaanse krant Gazeta do Povo voor het project Emperium van assen. Dat toont hoe in verschillende delen van Latijns-Amerika de illegale handel in sigaretten de plaats inneemt van marihuana en cocaïne als meest winstgevende misdaadvorm.

De tabaktrafiek leidt tot verschuivingen in de geopolitiek van georganiseerde misdaad in Zuid-Amerika. Opmerkelijk is dat de Paraguayaanse president Horacio Cartes heimelijk de touwtjes in handen heeft, zo blijkt uit het onderzoek.



3. Doorweekte staatsgeheimen drogen in de sauna

Op de awarduitreiking kreeg YanukovychLeaks een eervolle vermelding, het project dat de corruptie van de Oekraïense ex-president Viktor Janoekovich aankaart.

In de revolutionaire Maiden-lente van 2014 ontdekte een team Oekraïense journalisten in het “paleis” van de gevluchte president liefst 25.000 achtergelaten documenten. Een deel van de vondst lag in de vijver van Janoekovich’ domein.

De journalisten redden het archief –de natte papieren werden in de sauna te drogen gelegd– en brachten verhalen over de diefstal van miljoenen dollars door Janoekovich en zijn entourage.

4. De demonen van de Amazone

De Braziliaanse journaliste Natalia Viana (Pública en ex-WikiLeaks) onderzocht in São Gabriel en zijn demonen waarom opmerkelijk veel inheemsen in het Braziliaanse Amazonewoud uit het leven stappen. In de gemeenschappen deden geruchten de ronde over ‘een man in het zwart’ –de duivel– die hen daartoe zou aanzetten.

In de inheemse gemeenschappen deden geruchten de ronde over ‘een man in het zwart’ –de duivel.
Viana ontdekte dat de inwoners van de getroffen gemeenschappen tussen 1920 en 1970 als kind naar de dorpen waren gebracht door Europese priesters. ‘Ze werden van hun ouders gescheiden en opgeleid tot klusjesmannen en poetsvrouwen in dienst van de priesters’, zei Viane tijdens een workshop in Lillehammer, waarin verschillende journalisten uit alle uithoeken van de wereld hun onderzoek toelichtten.

‘De inheemsen mochten hun taal niet meer spreken en alles dat verband hield met hun inheemse cultuur werd gezien als duivels’, aldus Viana. ‘Die culturele genocide heeft effecten tot vandaag de dag –en dat niet enkel in Brazilië. Zelfmoorden onder inheemse stammen gaan overal ter wereld in stijgende lijn.’

5. El Salvador: handgraten te koop

In 2009 en 2010 vonden in El Salvador gewelddadige aanvallen plaats tegen burgers die weigerden om protectiegeld te betalen aan criminele bendes. Opmerkelijk daarbij was dat de bendes wel erg zwaar geschut inzetten: M67-handgranaten –nota bene hetzelfde type dat het leger van El Salvador gebruikte. Het ministerie van Defensie ontkende elk verband.

Suchit Chávez, journaliste bij La Prensa Gráfica, kon echter aantonen dat de wapens wel degelijk afkomstig waren van Salvadoraanse militairen. Chávez: ‘Daarvoor hebben we 22 verschillende aanvragen voor informatie gedaan op basis van de Wet op Openbaarheid van bestuur, in El Salvador, Honduras, Guatemala, Mexico en de VS. In al die landen liepen er immers gerechtelijke onderzoeken naar illegale wapentrafiek. Uit Hondurese rechtbankdocumenten leerden we dat El Salvador in de jaren tachtig een schenking van handgranaten had gekregen uit de VS. Zo konden we de hand leggen op de serienummers van die granaten, en die vervolgens matchen met de granaten die waren gebruikt bij de aanvallen op burgers.’



6. Het invloedrijke nageslacht van collaborateurs

Van 1910 tot 1945 was Korea een kolonie van Japan. ‘In die periode maakte Japan zich schuldig aan oorlogsmisdaden –jonge meisjes werden bijvoorbeeld gebruikt als sexslavinnen. Sommige Koreanen collaboreerden met de Japanners. Na de Tweede Wereldoorlog werden die collaborateurs echter nooit gestraft’, aldus de Zuid-Koreaanse journalist Shim Inbo (Korean Center for Investigative Journalism) op de conferentie in Lillehammer.

‘Nu, zeventig jaar later, wilden we nagaan welke rol de nazaten van die collaborateurs spelen in de Zuid-Koreaanse maatschappij. Wat bleek? Ze hebben de touwtjes in handen. De voorzitter van de belangrijkste politieke partij, de directeur van de openbare omroep én de president: allemaal zijn ze nazaten van pro-Japanse collaborateurs.’

Op basis van oude krantenartikels en gerechtelijke documenten konden Inbo en zijn collega’s de familiestambomen van 203 oud-collaborateurs samenstellen, en 1177 nazaten in beeld brengen. Inbo: ‘Er zat één voormalige president tussen, twee voormalige premiers en honderden hooggeplaatste ambtenaren en parlementsleden.’

7. Nigeria: fraude met muskiettennetten

De Nigeriaanse journaliste Tobore Ovuorie (Premium Times) legde een groot fraudeschandaal met muskiettennetten bloot. Die netten spelen een belangrijke rol in de strijd van de Nigeriaanse overheid tegen malaria.

Sinds de publicatie van het onderzoeksartikel is Ovuorie niet meer in haar appartement geweest. Te gevaarlijk.
Netten die met de juiste insecticide behandeld zijn, blijken veel effectiever tegen malaria. De namaakmaffia stortte zich echter op de markt, en verving de behandelde netten door netten van veel mindere kwaliteit. De criminelen speelden daarbij onder één hoedje met Nigeriaanse ambtenaren.

Journaliste Ovuorie moest undercover gaan om het schandaal te onthullen. ‘Ik sloot vriendschap met de criminelen en de verkopers van échte en valse netten –om erachter te komen hoe ze opereren. Ik zei dat ik marktonderzoek deed in opdracht van mijn baas die miljoenen naira wilde investeren in de business. Maar toen kregen ze tips dat ik eigenlijk journaliste ben.’

‘Daarop probeerden ze me om te kopen om het verhaal te laten vallen. Nadat ik weigerde, volgden de bedreigingen.’ Sinds de publicatie van het onderzoeksartikel is Ovuorie niet meer in haar appartement geweest. Te gevaarlijk. ‘Ik heb de namaakmaffia toegevoegd aan het lijstje met organisatites waarvoor ik moet oppassen.’



8. Waarom zelfmoord een te makkelijke conclusie was

Waarom zou een Eritrese asielzoeker de halve wereld afreizen, in Nederland een verblijfsvergunning verkrijgen en dan een paar maanden later zelfmoord plegen in Duitsland? Die vraag was het begin van een lang onderzoek door de Nederlandse journalisten Sanne Terlingen (OneWorld) en Huub Jaspers (VPRO Argos). In De laatste reis van Kahsay Mekonen plaatsen de journalisten vraagtekens bij het (gebrek aan) onderzoek door de Duitse en Nederlandse overheid. Zelfmoord?

Op zijn bankrekening stond geen geld. Hoe had hij dan de treintickets betaald?
‘We zijn begonnen met helemaal niets’, lichtte Terlingen in Lillehammer de speurtocht toe. ‘Het asielcentrum wilde niet samenwerken en de politie evenmin. Via via kregen we de bezittingen van Mekonen in handen, die op zijn lichaam waren gevonden. Treintickets toonden aan had hij een week voor zijn overlijden door heel Duitsland had gereisd. Op zijn bankrekening stond geen geld. Hoe had hij dan de treintickets betaald? Iemand moet die voor hem hebben gekocht.’

Verder bleek, aldus Terlingen, dat Mekonen bedreigd werd door een kamergenoot in het asielcentrum, en was er een link met mensensmokkel en mogelijk zelfs orgaanhandel. Het hele mysterie is nog niet ontrafeld. Maar dat zelfmoord een te makkelijke conclusie was, hebben Terlingen en Jaspers overtuigend aangetoond.



9. De lobbymachine van de Londense city

Nick Mathiason van The Guardian onderzocht de machtige lobbymachine van de Britse financiële sector. Hij lijstte alle betrokken spelers op –pr-bedrijven, handelsverenigingen, advocatencantoren, consultancybureaus, denktanks, onderzoeksgroepen, enzovoort– en ging na wie op de payroll staat van bedrijven die financiële diensten leveren.

Mathiason doorploegde parlementaire stukken, vroeg bij andere overheidsdepartementen informatie op via de wet op openbaarheid van het bestuur en sprak met insiders. Resultaat? Mathiason: ‘129 verschillende organisaties waren betrokken in een of andere vorm van lobbywerk voor de Britse financiële sector, goed voor liefst 125 miljoen euro per jaar.’



10. Satellietoorlog

Tijdens een andere sessie op de Global Investigative Journalism Conference gaf de Noorse journalist Bård Wormdal, auteur van het boek Satellietoorlog, toelichting bij de minst bekende dimensie van hedendaagse oorlogsvoering –en de rol die zijn land daarin speelt.

‘Radars vormen belangrijke ogen tijdens een conflict’, aldus Wormdal. ‘In het Noorse Vardø staat sinds 1998 zo’n radar, in feite de meest accurate space tracking radar in de wereld. Hij kan eender welk doelwit ter grootte van een tennisbal tracken, van West-Afrika tot boven de Indische Oceaan. Officieel is zijn missie om ruimteafval in kaart te brengen, maar volgens een voormalige Amerikaanse luchtmachtofficier wordt de radar gebruikt voor defensieve en offensieve operaties tegen satellieten.’

In 2007 schoot China een van zijn eigen oude satellieten aan flarden.
In 2007 schoot China een van zijn eigen oude satellieten aan flarden. Wormdal: ‘Om te tonen waartoe het in staat is. Dat maakte indruk op Moskou, Washington en Londen. Kort daarna haalden ook de VS een van hun eigen satellieten neer. China reageerde nogmaals, een jaar later. Dit is heel belangrijk. Het belangrijkste militaire conflict in de wereld speelt immers tussen China en de VS.’

Wormdal deed ook onderzoek naar de Noorse archipel Svalbard, waar een satellietontvangststation strategisch staat opgesteld. Volgens de auteur worden van daaruit satellietfoto’s gedownload die gebruikt worden voor militaire en intelligenceactiviteiten. En dat druist in, aldus Wormdal, tegen het Svalbard-verdrag, dat Noorwegen over de archipel heeft afgesloten.
http://www.mo.be/wereldblog/tien-straff ... oet-kennen



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: MO

Bericht door quasimodo » wo okt 28, 2015 01:47

Braziliaans El Dorado is spookstad geworden
Miljarden lagen op tafel, Itaboraí zou een El Dorado worden. Maar de wilde plannen van het Braziliaanse staatsoliebedrijf Petrobras zijn grotendeels geschrapt. Duizenden nieuwe gebouwen in de stad staan nu leeg.

IPS . 26 OKTOBER 2015
Divulgação/Petrobrás / Flickr (CC by-nc-sa 2.0)
Het petrochemische complex Comperj in Itaboraí (foto uit 2011) Divulgação/Petrobrás / Flickr (CC by-nc-sa 2.0)
Previous
Next
Itaboraí, een stad met 230.000 inwoners vlak bij Rio de Janeiro, beleefde in 2006 een eerste grote schok. Toenmalig president Luiz Inácio Lula da Silva kondigde aan dat vlakbij een groot petrochemisch complex zou komen, Comperj, 45 vierkante kilometer groot.

De kostprijs bedroeg aanvankelijk 6,5 miljard dollar maar dat bedrag verdubbelde al snel. Het complex zou met twee raffinaderijen en een petrochemische fabriek werk geven aan maar liefst 221.000 mensen. Itaboraí zou een El Dorado worden, dat mensen uit het hele land en ook het buitenland zou aantrekken.

4000 winkels en kantoren

De vastgoedprijzen gingen omhoog, voeding en allerlei diensten werden eveneens fors duurder.

De ambitieuze vooruitzichten trokken ook andere investeringen aan. Overal verrezen enorme gebouwen. In amper enkele jaren kwamen er vierduizend winkels en kantoren bij, althans de gebouwen om die te huisvesten. Er werden ook twee grote hotels gebouwd.

‘Een van de armste steden van het land zou grote welvaart kennen’, zegt Rodney Mendonça, in het stadsbestuur verantwoordelijk voor financiën.

Plannen geschrapt

De tweede grote schok kwam in 2010. In de plannen sneuvelde één raffinaderij, maar pas in 2014 werd dat openbaar gemaakt. ‘De bevolking werd niet geïnformeerd’, zegt Luiz Fernando Guimarães, in het stadsbestuur verantwoordelijk voor economische ontwikkeling.

Overal kom je bordjes “te huur” tegen. De meeste winkels zijn gesloten.
Ook de petrochemische fabriek ging voor de bijl. En, als klap op de vuurpijl, viel de bouw van de eerste raffinaderij stil. Staatsoliebedrijf Petrobras is op zoek naar financiering om het project af te werken.

Wat wel nog vordert is de bouw van een aardgasfabriek. Die stelt 3000 mensen tewerk maar zodra de fabriek operationeel is, zullen er maar 80 mensen meer nodig zijn, zegt Guimarães.

De stad blijft verweesd achter. Grote commerciële gebouwen staan leeg. Overal kom je bordjes “te huur” tegen. De meeste winkels zijn gesloten.

Corruptie

‘Van grond voor sinaasappels heeft men grond voor witte olifanten gemaakt’, lacht Bruno Soares, die een winkel voor bouwmaterialen en huishoudtoestellen heeft in het centrum van Itaboraí.

Hij levert niet aan Comperj maar hij voelde de schok goed. ‘Onze verkoop is met 50 procent gedaald sinds eind 2014.’ Hij zit nu weer op het niveau van voor de komst van het megacomplex.

‘Itaboraí zou een grote speler worden in Latijns-Amerika dankzij het petrochemische complex maar dat is mislukt als gevolg van de corruptie.’ Het is een commentaar die men hier overal hoort. Petrobras is voortdurend in het nieuws omdat het verwikkeld is in een enorm corruptieschandaal, een van de grootste in de geschiedenis van het land. Heel wat belangrijke politici en ondernemers zijn erbij betrokken.

Hoge kosten

Voor het stadsbestuur is het een dubbele ramp. De belastinginkomsten zijn ineens fors teruggevallen terwijl de kosten blijven stijgen. Door de komst van duizenden arbeiders en het vooruitzicht van nog meer mensen investeerde de stad in gezondheidszorg, scholen en andere openbare diensten. Tweeduizend ambtenaren werden aangeworven.

Het stadsbestuur zoekt nu alternatieven. Guimarães is ervan overtuigd dat de toekomst van Itaboraí in logistiek zit. De stad bevindt zich op een kruispunt van autowegen – buiten de dichtgeslibde zone rond Rio de Janeiro – en midden in een zone vol havens, scheepswerven en andere industrieën.

De andere getroffen gemeenten in de regio voeren de druk op om op zijn minst de eerste raffinaderij af te werken.
http://www.mo.be/nieuws/braziliaans-el- ... d-geworden



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: MO

Bericht door quasimodo » do nov 26, 2015 11:58

Kondigt Argentinië ruk naar rechts aan in Latijns-Amerika?
Kondigt de Argentijnse presidentsverkiezing van zondag een ruk naar rechts aan in Latijns-Amerika? Ook in andere landen met een linkse regering sputtert immers de economie.

IPS . 25 NOVEMBER 2015
Nahuel Padrevecchi / Flickr (CC by 2.0)
De economische veranderingen die Macri belooft, zullen de relaties met de buurlanden beïnvloeden. Maar zijn buitenlandpolitiek kan de regionale verhouding dramatisch veranderen. Nahuel Padrevecchi / Flickr (CC by 2.0)
Previous
Next
In Argentinië komt zeker en vast een cyclus te einde. Na twaalf jaar Kirchners – eerst Néstor Kirchner (2003-2007), vervolgens zijn vrouw Cristina Fernández – komt er straks een rechtse president, Mauricio Macri, de kandidaat van het conservatieve Republikeins Voorstel en de traditionele Radicale Burgerunie.

Maar is dat tegelijk het einde van een cyclus in heel Latijns-Amerika? Ook Brazilië en Venezuela – eveneens landen met een linkse regering – zitten in een zware politieke en economische crisis.

‘We kunnen nog niet zeggen of dit het einde van een cyclus is maar dit is in elk geval een zeer complexe crisis, met herverdelende regeringen die in de problemen zijn gekomen, vooral in Brazilië, Argentinië en Venezuela’, zegt Tullo Vigevani, hoogleraar aan de Staatsuniversiteit van São Paulo.

Populistische regeringen

Volgens voormalig diplomaat Marcos Azambuja – vroeger Braziliaans ambassadeur in Argentinië en Frankrijk – gaat het alvast ‘niet om het einde van een cyclus, wel om de achteruitgang van een groep regeringen die naar populisme en nationalisme neigen.’ Het gaat niet langer om linkse maar om populistische regeringen, zegt hij.

Hij vreest dat Venezuela, waar de economie op instorten staat, naar een ondemocratische ontknoping gaat; president Nicolás Maduro is er te kwetsbaar.

Brazilië zit sinds eind 2014 in een recessie, met daarbovenop het enorme corruptieschandaal rond staatsoliebedrijf Petrobras. De populariteit van president Dilma Rousseff bereikte een historisch dieptepunt; ze dreigt zelfs afgezet te worden. Maar in tegenstelling tot Venezuela zal ‘de verandering in Brazilië zeker democratisch verlopen’, zegt Azambuja.

Slecht bestuurd

De regeringen in Brazilië, Argentinië en Venezuela hebben economisch slecht bestuurd, met te weinig investeringen, te weinig innovatie, te weinig aanpassingen van het productiesysteem, zegt Vigevani. De consensus ging voor op de uitbreiding.

Anderzijds kunnen de sociale programma’s waarmee die regeringen miljoenen mensen uit de armoede hebben gehaald, niet afgeschaft of verminderd worden. Zelfs Macri kondigde al aan dat hij ze zou voortzetten.

Zware economische crisis

De verdeeldheid in het peronistische kamp, die hem mee aan de overwinning hielp, zal het Macri de komende jaren in elk geval wat makkelijker maken. Maar op economisch vlak wacht hem een zware taak.

De werkloosheid is hoog, de inflatie zit dicht bij de 30 procent, de internationale reserves zijn klein en op de zwarte markt noteert de dollar bijna 50 procent hoger dan de officiële wisselkoers – om maar enkele van de problemen te noemen.

De economische veranderingen die Macri belooft, zoals het opheffen van de beperkingen op de buitenlandse handel, zullen de relaties met de buurlanden beïnvloeden. Maar zijn buitenlandpolitiek kan de regionale verhouding dramatisch veranderen.

Venezuela uit de Mercosur

Hij wil bijvoorbeeld Venezuela uit de Mercosur zolang het huidige regime het daar voor het zeggen heeft. Hij beroept zich daarvoor op de democratie-clausule van het Zuid-Amerikaanse handelsblok, de clausule waardoor Paraguay al meer dan een jaar geschorst is na de afzetting van president Fernando Lugo in 2012.

Macri gaat ook toenadering zoeken tot de VS, Europa en de handelsblokken van de Grote Oceaan. Zijn belofte voor minder beperkingen in de handel gaat in tegen de protectionistische tendensen van de linkse regeringen in Latijns-Amerika.
http://www.mo.be/nieuws/kondigt-argenti ... ns-amerika



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: MO

Bericht door quasimodo » za dec 05, 2015 21:40

‘President Rousseff zal afzettingsprocedure wellicht overleven’
De afzettingsprocedure tegen de Braziliaanse president Dilma Rousseff belooft een lange, zware strijd te worden. De Kamervoorzitter die de procedure startte, zal sneuvelen, de president zal het wellicht overleven, zeggen experten.

IPS . 4 DECEMBER 2015
Senado Federal (CC BY 2.0)
Dilma Rousseff tijdens een persconferentie in maart 2015. Senado Federal (CC BY 2.0)
Previous
Next
De voorzitter van de Kamer van Afgevaardigden, Eduardo Cunha, startte woensdag de afzettingsprocedure op. Aanleiding was de klacht van drie juristen, onder wie Helio Bicudo, medestichter van de regerende Arbeiderspartij (PT), en Miguel Reale Junior, voormalig minister van Justitie.

Cunha kondigde zijn beslissing aan kort nadat bekend was geraakt dat de PT tegen hem zou stemmen in de Ethische Raad van de Kamer, die onderzoek doet naar zijn Zwitserse banken. Daar staat geld op dat zou te maken hebben met het enorme corruptieschandaal rond staatsoliebedrijf Petrobras, waarbij ondertussen meer dan 170 politici en zakenmensen betrokken zijn.

Het bevestigt wat de media al hadden gemeld maar wat nog niet publiekelijk was toegegeven door de hoofdrolspelers: er bestond een stilzwijgend akkoord tussen de entourage van Rousseff en Cunha, en dat hield de afzetting van zowel Rousseff als het parlementslid tegen.

Oppositie tegen de president

Cunha behoort tot de PMDB, coalitiepartner van de Arbeiderspartij van Rousseff, maar sinds juli voert hij zwaar oppositie tegen de president.

‘Een afzettingsprocedure leidt tot radicalisering.’
De Arbeiderspartij heeft 3 vertegenwoordigers in de 21 leden tellende Ethische Raad. De PT-stemmen worden als beslissend gezien in het dossier-Cunha. Als voorzitter van de Kamer heeft hij de bevoegdheid om al dan niet in te gaan op verzoeken tot afzetting van regeringsleden.

De 3 PT’ers in de raad kozen ervoor om de lijn te volgen van de partijtop en van de publieke opinie, die zich eveneens tegen Cunha kant.

‘Het spel is gewijzigd nu, we spelen op een ander bord, er schijnt nu iets meer licht op, na maanden van onzekerheid’, zegt Fernando Lattman-Weltman, hoogleraar politiek aan de Staatsuniversiteit van Rio de Janeiro.

‘Een afzettingsprocedure leidt tot radicalisering, niet alleen in het Congres maar in de hele samenleving. Mijn hoop is dat het spel nu duidelijker wordt nu alle kaarten op tafel liggen.’

‘Het is afgelopen voor Cunha’, zegt Lattman-Weltman. Hij heeft zijn laatste kaart op tafel gelegd, hij heeft zijn chantagewapen overhandigd.’ Daarmee bedoelt de politicoloog dat de Kamervoorzitter er niet langer mee kan dreigen om de procedure in gang te zetten.

Wel rekeningen in Zwitserland

Cunha is al omstreden sinds zijn benoeming in februari. Hij wordt ervan beschuldigd de parlementaire regels te hebben geschonden.

In maart zei hij aan de parlementaire commissie die het Petrobrasschandaal onderzoekt, dat hij geen rekeningen in het buitenland had. Maar het Zwitserse gerecht sprak dat enkele maanden later tegen en stuurde documenten over Cunha’s rekeningen naar het Braziliaanse gerecht.

Steekpenningen van bedrijven

Vier beklaagden in de zaak-Petrobras die in ruil voor strafvermindering met het gerecht besloten mee te werken, hebben verklaard dat Cunha steekpenningen heeft ontvangen van bedrijven die miljoenencontracten hebben binnengehaald bij het staatsoliebedrijf.

Daardoor wordt het voor Cunha moeilijk zijn parlementair mandaat te behouden. Als de Ethische Raad en vervolgens de hele Kamer van oordeel zijn dat hij de parlementaire regels heeft geschonden, dan verliest hij zijn zetel.

Maar zijn val zou wel eens verschillende maanden kunnen duren. Hij kan zelfs, samen met nog tientallen andere parlementairen, in de cel belanden maar daarover kan alleen het Federale Hooggerechtshof beslissen.

Rousseff overleeft waarschijnlijk

Hoe de afzettingsprocedure tegen de president afloopt, is minder zeker, zegt Lattman-Weltman. Het meest waarschijnlijke is dat de president ‘het zal overleven, na een harde strijd met de oppositie, en afhankelijk van hoe de samenleving reageert.’

Om een president af te zetten is tweemaal een tweederdemeerderheid nodig in het parlement: eerst in de Kamer om de procedure goed te keuren, vervolgens in de Senaat om de president te veroordelen.

Dat wordt een lange procedure, die begint in een commissie met vertegenwoordigers van alle partijen, en daarin zijn de verhoudingen dezelfde als in de Kamer.

Niet illegaal

Rousseff wordt ervan beschuldigd wetten te hebben ondertekend die de openbare uitgaven deden toenemen, zonder daarvoor de toestemming van het parlement te hebben. De president ontkent dat dit illegaal was. Het gaat om een politiek proces, en dat volgt andere regels dan een juridisch proces.

President Fernando Collor de Mello werd in 1992 veroordeeld door de Senaat. Hij verloor zijn politieke rechten voor acht jaar, terwijl het Hooggerechtshof onvoldoende bewijzen vond om hem voor corruptie te veroordelen.

Gevolgen voor de economie

Deze nieuwe politieke wending zal zware gevolgen hebben voor de economie. Die is al sinds 2014 in recessie, veel waarnemers spreken zelfs al van een depressie. In het derde kwartaal van dit jaar daalde het bruto binnenlands product met 4,5 procentpunt in vergelijking met dezelfde periode vorig jaar. De economen verwachten pas in 2017 iets van herstel.

Met een werkloosheid van 7,9 procent in oktober (tegenover 4,7 procent in dezelfde maand vorig jaar) en een inflatie van 10 procent op jaarbasis zit Brazilië in een van zijn zwaarste crisissen ooit.

De politieke chaos doet daar nog een schep bovenop aangezien er geen maatregelen komen die de onzekerheid kunnen verminderen en de investeringen, consumptie en kredieten kunnen aanzwengelen.

Op de koop dreigde deze maand de totale verlamming voor de regering omdat ze het voorziene begrotingsoverschot niet had gehaald. Maar woensdag slaagde de regering erin een wet te laten goedkeuren waardoor ze het jaar kan afsluiten met een tekort van omgerekend 28 miljard euro.

Nieuwe besparingen

De spanning is op dat punt iets minder geworden maar de regering zal nu in alle mogelijke uitgaven moeten snijden, zelfs in die voor water en energie in openbare gebouwen en in de reizen van de president.

‘Het leiderschap van Cunha stelt niets meer voor.’
Toch is de regering er de laatste weken in geslaagd verscheidene economische maatregelen te laten goedkeuren. Dat wordt als een overwinning gezien want dit jaar heeft ze al heel wat nederlagen moeten incasseren, vooral in de Kamer, waar de positie van de president steeds meer onder druk kwam.

‘Het leiderschap van Cunha stelt niets meer voor’, zegt Antonio Augusto de Queiroz, directeur Documentatie van het DIAP, de organisatie voor parlementair advies van de Braziliaanse vakbonden. Cunha ‘heeft niet langer de macht en de legitimiteit om zich van de steun van zijn bondgenoten te verzekeren in kwesties die niets met het behoud van zijn mandaat hebben te maken.’

Meer transparantie

Door de politieke chaos en de problemen van de regering geven de parlementsleden gehoor ‘aan de druk van de samenleving en de economische spelers. Ze snappen dat de politieke crisis het land niet mag verlammen.’

Het Petrobrasschandaal leidt tot veel onrust bij de politici, vooral na de aanhouding op 25 november van Delcidio do Amaral, de PT-leider in de Senaat.

Recente wetten, zoals die op de strijd tegen de georganiseerde misdaad en witwaspraktijken, hebben ‘een nooit geziene macht’ toegekend aan controleorganen zoals gerecht, federale politie en rekenhoven, zegt Queiroz. ‘Daardoor is de cultuur van geheimdoenerij verminderd en is de transparantie toegenomen.’ Een goede zaak voor de politiek, vindt hij.

http://www.mo.be/nieuws/president-rouss ... -overleven



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: MO

Bericht door quasimodo » ma dec 07, 2015 22:19

Hoe onze honger naar soja Braziliaanse boeren van hun velden jaagt
De oprukkende sojavelden in het Braziliaanse Amazonegebied hebben duizenden boeren van hun grond verdreven. Grote producenten palmden hun grond in. Braziliaanse soja gaat onder meer naar Europa en China.

IPS . 7 DECEMBER 2015
Lima Pix
Sojateelt in Estrela, Rio Grande do Sul, Brazilië. Lima Pix
Previous
Next
In het westen van de deelstaat Pará, midden in het Amazonegebied, draait de export van soja op volle toeren. Rond havenstad Santarém, waar de Tapajós in de Amazone uitmondt, zie je bijna niets dan velden, alleen hier en daar nog wat bossen.

Tractoren en machines van de laatste generatie – een enorm contrast met het rudimentaire gereedschap van de boeren in de buurt – zijn volop de velden aan het omploegen zodat in januari soja kan worden gezaaid.

Ontbossing

José de Souza, een boer die 9 hectare heeft in Belterra, zucht. ‘Soja komt de grote producent ten goede, maar de kleine boer heeft niets dan nadelen. Door de ontbossing krijg je droogte, vroeger had je hier een aangename temperatuur, maar nu is het hier bijzonder warm, het is niet om uit te houden.’ Zijn bananenplantage heeft de warmte niet overleefd. Gelaten geeft hij zijn schaarse kolen en uien water.

Zoals zoveel andere boeren is hij omsingeld door de oprukkende sojavelden van Santarém en de buurgemeenten Belterra en Mojuí dos Campos.

Volgens het stadsbestuur van Santarém is van de 740.000 hectare van de landbouwgrond al 60.000 door soja ingenomen. Een onderschatting, zegt Raimunda Nogueira, rector van de Federale Universiteit van West-Pará. ‘Bij ongeveer 112.000 tot 120.000 hectare is het grondgebruik veranderd. Dat zijn sojaplantages geworden.’

Chemische producten

Met de soja kwam het sproeien. ‘De sojavelden brengen veel ziektes mee’, zegt De Souza. ‘Door het gif waarmee ze die bestrijden komen de ziektes naar onze kleine plantages.’

De chemische producten zijn schadelijk voor de grond, de gewassen en de dieren, zeggen boeren in deze streek. ‘De gewassen sterven, en doordat de grond onvruchtbaar is geworden moet men verkopen’, zegt Jefferson Correa van de organisatie Fase Amazonia.

Precieze cijfers bestaan niet maar de indruk leeft sterk dat het aantal huid- en luchtwegaandoeningen bij de lokale bevolking is toegenomen.

Weggetrokken

Door deze situatie is al 65 procent van de boeren in Belterra weggetrokken, zegt Selma da Costa van de Vakbond van Landarbeiders van Belterra; Belterra telt 16.500 inwoners. ‘Uiteindelijk vertrekken ze, want wie kan die stank van de pesticiden verdragen? Niemand. De mensen worden ziek. Vaak voelen zwangere vrouwen zich slecht zonder te weten waarom.’

‘Ze hebben hun grond zo goed als gratis aan de grote producenten gegeven.’
‘Ze hebben hun grond verkocht omdat ze geen andere uitweg meer zagen. Ze hebben hun grond cadeau gedaan, zeggen we altijd: ze hebben hem zo goed als gratis aan de grote producenten gegeven, in de hoop dat het hen beter zou gaan, dat ze een mooi huisje in Santarém zouden kunnen bouwen. Maar ze kunnen daar het hoofd niet boven water houden omdat ze niets kunnen produceren.’

Rond het jaar 2000 was grond hier zeer goedkoop, zegt Correa. Sommigen hebben 100 hectare verkocht voor 1000 tot 2000 euro; nadien hebben ze daar spijt van gekregen. ‘Ze trokken naar de stad, gaven al het geld uit, maar zonder diploma of opleiding konden ze alleen maar terug naar het veld, waar ze nu werken in dienst van wie hun grond gekocht heeft.’

Prostitutie

Anderen overleven in de buitenwijken van Santarém als ambulante verkopers of in een andere informele baan.

‘De landbouwers hadden hun eigendom, hun eigen eten – bonen, rijst, bloem, vis, wild – en dat hadden ze niet langer toen ze naar de stad gingen’, zegt Claudionor Carvalho van de Federatie van Landarbeiders van Pará.

De prostitutie in de buitenwijken van de stad is toegenomen ‘omdat de gezinnen helemaal niet waren voorbereid op deze realiteit.’

Export

De opmars van de sojateelt begon vijftien jaar geleden met de bouw van een graanhaven in Santarém door de Amerikaanse multinational Cargill. Door de goede ligging aan de rivieren konden soja en andere granen van hieruit naar de Atlantische Oceaan.

Brazilië is de grootste soja-exporteur ter wereld.
Brazilië is de grootste soja-exporteur ter wereld. Het is ook de op een na grootste sojaproducent. Braziliaanse soja gaat onder meer naar Europa en China.

Mato Grosso, de deelstaat naast Pará, is de grootste sojaregio van Brazilië, maar de afstand naar de overbezette havens in het zuidoosten van het land, onder meer Santos in São Paulo, is ongeveer 2000 kilometer. De haven in Santarém moest die afstand halveren en zo ook de kosten verkleinen.

Honderden sojaproducenten gelokt

De silo’s kunnen er 120.000 opslaan, het dubbele van wat gepland was, en dat heeft honderden sojaproducenten uit andere delen van het land gelokt. Ineens wilde iedereen landbouwgrond in de omgeving van Santarém kopen, met grote prijsstijgingen als gevolg.

Een van de nieuwkomers was Luiz Machado, die met zijn gezin uit Mato Grosso hiernaartoe kwam. ‘We hadden 90 hectare maar hebben die verkocht om hier een grotere eigendom te kopen aangezien de grond goedkoper was. Bovendien zouden we dichter bij de haven zitten, waardoor ook de prijs voor ons product zou verbeteren.’

Ontbossing

Machado zegt dat de koop legaal was en dat hij het resterende bos rond zijn terrein intact heeft gelaten. Maar veel anderen kochten illegaal en vernielden grote stukken bos, zegt Cándido Cunha van het Nationaal Instituut voor Landbouwhervorming.

In 2006 werd een sojamoratorium van kracht: verenigingen van producenten, die vaak aan Cargill gelieerd waren, verbonden zich ertoe geen soja uit ontbost gebied meer te commercialiseren.

De ontbossing verminderde tijdelijk, maar nadien nam ze weer toe omdat de landbouwers die hun grond hadden verkocht naar nieuw, ongerept terrein trokken. Daarbij werden veel documenten vervalst, zegt Cunha.

Economie gemoderniseerd

Van de 2,5 miljoen ton granen die jaarlijks uit Santarém vertrekt, is amper 6 procent van lokale oorsprong, de rest komt uit Mato Grosso. Maar het heeft de lokale economie wel gemoderniseerd, van een gezinslandbouw naar een meer ‘gemechaniseerde’ landbouw, zegt Nelio Aguiar, in het stadsbestuur van Santarém verantwoordelijk voor ruimtelijke ordening.

‘We hebben nu een grotere landbouw, een gedollariseerde landbouw, elke oogst levert echt grote rijkdommen op.’

Maar terwijl de enen deze agro-industriële vooruitgang loven, vrezen anderen voor de lokale voedselzekerheid. In Santarém en omgeving wonen 370.000 mensen en die hangen voor 70 procent af van wat de gezinslandbouw produceert.

http://www.mo.be/nieuws/honger-soja-bra ... ren-velden



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: MO

Bericht door quasimodo » ma dec 07, 2015 22:23

De Braziliaanse politieke ‘Telenovela’
Begin december begon Eduardo Cunha (PSDB) een impeachmentprocedure tegen Dilma Rousseff (PT). Ligt dit aan een gebrek aan charisma van Dilma?




Willemjan Vandenplas
7 december 2015
MO*wereldbloggers

@willemjanvdp
Het land is nog niet klaar om om te gaan met de problemen van deze eeuw. Brazilië is een land dat ‘Good Governance’ nodig heeft, ook onder Dilma. Toch botsen persoonlijke ambities van politici voordurend. Dat kan zeer letterlijk genomen worden zoals in de politieke ‘telenovela’ die we nu allen aanschouwen.

Dilma komt niet uit de schaduw van Lula

© ribs
© ribs​
Dilma werd publiekelijk emotioneel nadat de procedure was gestart, maar kreeg geen medelijden van de bevolking. Haar populariteit staat op 5% en die van Lula op 10%, terwijl enkele jaren terug 70% van de Brazilianen Lula nog de beste president ooit vonden.

Dilma is niet charismatisch, ze is technocratisch, omdat ze in bestuursfuncties zat voor haar verkiezingen. Ze heeft niet de capaciteiten om een emotioneel‘Telenovela’ discours te voeren.

Terwijl Lula een charismatisch figuur was en is, heeft zijn imago nu een stevige deuk gekregen, omdat de PT in haar origine iets aan de corruptie wou doen in Brazilië en ze nu zelf ook corrupt blijkt te zijn.

Vandaar dat de emotionaliteit van Dilma niet begrepen werd, omdat ze als leerling wordt gezien van Lula (Dilma is door Lula aangesteld) en het bedrijf van Lula’s zoon (Oddebrecht) van corruptie is beschuldigd en sommige partijleden zelfs in de gevangenis zitten.

‘Good governance’ en ethische superioriteit

Het grootste corruptieschandaal in de laatste jaren was dat van Petrobras. Dilma die verantwoordelijk was voor Petrobras tijdens het beleid van Lula is niet beschuldigd van corruptie door de onderzoekers van het zogenaamde ‘Lava-Jato’ (onderzoekscommissie naar omkoping).

Cunha staat onder verdenking van corruptie

Cunha staat onder verdenking van het verduisteren van geld van Petrobras naar Zwitserland. Ondertussen is het al bewijzen dat hij daar rekeningen heeft waar ongeveer 5 miljoen euro op staat. Hij wordt ervan verdacht Kamerleden onder druk gezet te hebben om zijn beslissingen te aanvaarden in de Kamer.

Hij heeft ook al vier stemmingen om tegen hem een Impeachmentprcedure te starten overleefd. Cunha is ook voorzitter van de Ethische Commissie van de Kamer, die zich uitspreekt over de impeachmentprocedure, dus dat is eigenlijk al een belangrijk punt gebruikt om zijn geloofwaardigheid te ontkrachten.

De impeachmentprocedure is dus duidelijk een manier om de aandacht af te leiden van de corruptieonderzoeken die tegen hem gestart zijn. Terwijl Dilma niet aan beleid kan doen omdat mensen zoals Cunha haar voortdurend proberen voor te zijn.

Dilma krijgt ook de schuld voor de economische malaise in Brazilië. Het klopt dat zij een Keynesiaanse beleid voert met de Bolsa de Familia (een beurs voor extreem-armen), openbare werken, et cetera. En net daarvoor is geld nodig, geld dat wordt geleend in de VS. In juli verhoogde de VS opnieuw de rente en hierdoor ontstond de economische malaise die nu in Brazilië heerst.

Willemjan is fotograaf en blogger, bekijk zijn werk op www.willemjanvandenplasphotography.com.

http://www.mo.be/wereldblog/de-brazilia ... telenovela



Gebruikersavatar
dorus
Satehut-specialist
Artikels: 0
Berichten: 1736
Lid geworden op: ma sep 17, 2007 16:40
Locatie: Oisterwijk

Re: MO

Bericht door dorus » di dec 08, 2015 00:49

Wij moeten ook nog werken, die lappen tekst zijn alleen door te nemen als je in een klooster woont of in een isoleercel zit.


Sinds 2001

Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: MO

Bericht door quasimodo » do dec 10, 2015 01:53

Rio de Janeiro heeft stranden, Brasilía architectuur, São Paulo Sesc's...
De bekende Architect Niemeyer is de Braziliaanse god van de materiële kunst in Brazilië, terwijl Danilo Miranda de god is van de immateriële kunst. Hij is directeur van de grootste private non-profit culturele instelling van Brazilië, die door de VN wordt erkend als dé manier om aan cultuur te doen.

© Paulisson Miura
Lina Bobardi in Sesc Pompéia. © Paulisson Miura
Previous
Next

Willemjan Vandenplas
9 december 2015
MO*wereldbloggers

@willemjanvdp
Hij is al dertig jaar directeur van de ‘Serviçio Social da Cultura’ van São Paulo. Hij beheert een budget van 400 miljoen euro dat hij jaarlijks aan cultuur mag uitgeven, cultuur niet met grote C, maar geïntegreerde gezonde en sociale cultuur.

Danilo Miranda is socioloog en studeerde in de woelige jaren van João Goulard voor de militaire staatsgreep. Hij was een beetje een laatbloeier omdat hij tot zijn vierentwintigste een opleiding kreeg tot seminarist bij de Jezuïeten.

Tijdens de Militaire dictatuur was hij een actieve politieke dissident en na de dictatuur werd hij benoemd als bestuurder van de belangrijkste culturele instelling in Brazilië. Vandaag wordt hij aanzien als de ‘informele minister van cultuur’ van Brazilië.

Wat is de origine van de Sesc’s?

De Sesc’s zijn ondertussen tweeëndertig culturele instellingen in São Paulo, elk ter grootte van de KVS in Brussel. Ze ontstonden in 1946 als een reactie op het dominante communisme en socialisme. De Koude Oorlog retoriek was ook voelbaar in het verre Brazilië, omdat ze met de Sesc’s de grieven van de arbeiders wilden stillen door betaalbare en universeel toegankelijke cultuur aan te bieden. Vandaag is het uitgegroeid tot een plaats waar de verschillende sociale klassen elkaar ontmoeten.

Wat is Sesc?

In de Sesc São Paulo staat een geïntegreerde cultuur centraal. Het budget groeit ieder jaar omdat door de sociale inclusie in Brazilië er steeds meer mensen toegang krijgen tot cultuur. Volgens Miranda is hun doel om met cultuur mensen te onderwijzen, te veranderen en vooruit te helpen in hun leven onder universele toegankelijkheid.

De bezoekers krijgen een ruim aanbod aan cultuur voor een betaalbare prijs. Zo worden cinema, theater, tentoonstellingen, architectuur, dansvoorstellingen, boekenclubs, muziekoptredens, … aan een breed publiek aangeboden. De bezoekers krijgen ook de kans aan een gezond lichaam te werken. Dit betekent dat er diverse sport -en medische faciliteiten worden aangeboden. En bij een gezonde geest hoort gezonde voeding. Zo zijn er verschillende sociale keukens ter beschikking die gezonde voeding aanbieden aan democratische prijzen. Daarnaast wordt er ook geïnvesteerd in platenlabels, de filmindustrie, theatergezelschappen, uitgeverijen, kabel-TV, …

Cultuur is er niet alleen toegankelijk voor bezoekers, maar zeker ook voor newbies. Het is een plaats waar beginnende artiesten van elkaar leren en gevormd worden. Omdat Miranda vindt dat beginnende artiesten geen arme stakkers moeten zijn, kiest hij voor een aanpak om deze te integreren in de instelling.

In 2010 was de burgemeester, Anne Hidalgo, van Parijs op bezoek in São Paulo, zij zei dat ze de sesc’s ging gebruiken als voorbeeld voor cultuurinstellingen in Parijs zoals de Cent Quatre.

http://www.mo.be/wereldblog/rio-de-jane ... lo-voor-de



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: MO

Bericht door quasimodo » wo dec 16, 2015 03:11

Brazilië droomt van grote haventerminals aan de Amazone
Voor de Braziliaanse regering zijn rivierhaventerminals in de noordelijke stad Santarém strategisch interessant. Maar wat sommigen een kans voor ontwikkeling vinden, is voor anderen een onomkeerbare verandering in een ooit goed bewaard deel van het Amazonewoud.

IPS . 15 DECEMBER 2015
Sara y Tzunki (CC by-nc 2.0)
De sojaterminal van Cargill in Santarém. ‘De Cargill-haven is een duidelijke schending van socio-ecologische rechten door grote bedrijven’, vindt advocaat Tapajós. Sara y Tzunki (CC by-nc 2.0)
Previous
Next
Er valt in Santarém, waar het water van de Tapajós en de Amazone samenvloeien, moeilijk naast te kijken: reusachtige silo’s die een schaduw werpen over een voormalig publiek strand. Dit is de haventerminal die het Amerikaanse Cargill in 2003 opende als een hub voor de opslag en het verschepen van soja en maïs.

Via de Amazone en vervolgens de Atlantische Oceaan vinden de vrachtschepen hun weg naar Europa of China, de grootste markten voor de Braziliaanse landbouwexport. Brazilië is de tweede grootste sojaproducent ter wereld en de grootste exporteur van dit gewas. In 2014-2015 bedroeg de oogst 95 miljoen ton, waarvan 60,7 miljoen ton werd uitgevoerd.

Volgens het bestuur van deze stad met bijna 300.000 inwoners creëren de rivierhaventerminals banen en belastinginkomsten, terwijl ze de bouw- en dienstensector aandrijven.

Beloofde banen

Edilberto Sena, een katholieke priester en voorzitter van Movimento Tapajós Vivo, ziet dat volledig anders. ‘De komst van Cargill is een ramp voor Santarém. Voor de bouw van de haven beloofden ze ons banen, en ze hebben toen ook 800 mensen in dienst genomen. Maar toen het werk af was, werden de meeste arbeiders ontslagen. Nu werken er nog maar 150 à 160 mensen.’

De haven van Santarém, gelegen in de staat Pará, is er gekomen om de druk op zuidelijke havens zoals Santos in de staat São Paulo of Paranaguá in de staat Paraná te verlichten.

‘Deze havens maken Brazilië concurrerender’, meent José de Lima, verantwoordelijk voor planning bij het stadsbestuur in Santarém. Als voorbeeld haalt hij het transport vanuit Santarém naar de Chinese havenstad Shanghai aan. ‘In vergelijking met Santos is de afstand van 24.000 kilometer naar 19.500 kilometer gegaan, en via het Panamakanaal zal de kostprijs per ton nog eens dalen van 159 tot 147 dollar.’

Momenteel heeft de haven van Santarém een capaciteit van 5 miljoen ton die geëxporteerd kan worden. Vanaf 2020 willen de multinationals met een investering van ongeveer 800 miljoen dollar 20 miljoen ton per jaar exporteren via het Amazonebekken.

Vrachtverkeer

De meeste cargo komt hier per vrachtwagen aan, langs de snelweg BR-163 die wordt heraangelegd en eindigt bij de haventerminal van Cargill.

Tijdens de soja- en maïsoogst arriveren hier ongeveer 350 vrachtwagens per dag. Maar José de Lima denkt dat dit aantal zal oplopen tot 2000 per dag wanneer andere, geplande terminals in gebruik worden genomen.

Ondanks een aantal rechtszaken die de wettelijkheid van de Cargill-haven betwisten, kon er met de steun van de lokale autoriteiten voortgebouwd worden.
Dat verontrust de tegenstanders van het project. ‘De stad is niet aangepast om zoveel vrachtverkeer te ontvangen. Het verkeer is verstoord en we zien het aantal ongevallen toenemen als gevolg hiervan’, stelt Raimunda Monteiro, rector van de Federale Universiteit van West-Pará.

Ondanks een aantal rechtszaken die de wettelijkheid van de Cargill-haven betwisten, kon er met de steun van de lokale autoriteiten voortgebouwd worden.

‘De haven heeft een strand in Santarém verwoest, maar er waren ook een aantal indirecte gevolgen. Zo hebben er zich meer sojaproducenten in Santarém gevestigd. Zulke zaken zijn niet opgenomen in het milieueffectenrapport’, verklaart Ibis Tapajós, een advocaat die sociale bewegingen bijstaat.

Om de verkeersdruk op te vangen, plant het stadsbestuur de bouw van nieuwe toegangswegen en parkeerterreinen buiten de stad. Maar er rijzen vragen over aantasting van de rivier en vervuiling als gevolg van uitlaatgassen en de kunstmest die de schepen vervoeren.

‘De Cargill-haven is een duidelijke schending van socio-ecologische rechten door grote bedrijven’, vindt Tapajós.

Vissersprotest

De bouw van minstens zes nieuwe haventerminals in Santarém staat op stapel. Twee van die terminals zouden vlak naast de Cargill-terminal worden gebouwd, en vier in een gebied rond het Maica-meer. ‘Dit meer is een zeer kwetsbaar ecologisch gebied’, aldus Monteiro.

‘Ze gaan het Maica-meer zo goed als volledig privatiseren’, vreest Ronaldo Souza Costa, voorzitter van een lokale bewonersvereniging. Nu al staan er waarschuwingsborden met “Geen toegang, privédomein.”

De 480 vissers op het meer zijn ook bezorgd over de impact van de vrachtschepen op hun activiteiten, en omdat een groot gebied met grond bedekt zou worden. Dertig procent van de vis die in Santarém wordt gegeten, komt uit het meer.

Het stadsbestuur zegt dat de installaties op droog land zullen worden gebouwd en dat het water niet zal worden aangetast. Ook zijn de bedrijven volgens de autoriteiten niet geïnteresseerd in het meer, maar in de Amazonerivier waar het water in uitmondt en die diep genoeg is voor grote schepen.

Maar omdat de plaatselijke bevolking nog niet officieel over dit en andere havenprojecten werd geconsulteerd, groeit de angst. ‘Een feit is dat als de schepen te dichtbij komen, wij met onze bootjes in de problemen raken door de grote golven’, besluit Telma Almeida, een lokale vissersvrouw.

http://www.mo.be/nieuws/brazilie-droomt ... de-amazone



Gebruikersavatar
quasimodo
Artikels: 0
Berichten: 4950
Lid geworden op: vr jun 08, 2012 23:17
Locatie: Erp

Re: MO

Bericht door quasimodo » wo dec 16, 2015 23:58

Studenten in opstand in São Paulo
Op 5 december werden er zo’n 200 scholen bezet door leerlingen en hun leerkrachten als protest tegen de hervorming in het onderwijs. In totaal zullen door deze hervorming 300.000 studenten naar een andere school op zoek moeten gaan.

© Ribs
Ook vandaag wordt er opnieuw geprotesteerd... © Ribs
© Willemjan Vandenplas
Slogan op de Avenida Paulista. © Willemjan Vandenplas
Previous
Next

Willemjan Vandenplas
16 december 2015
MO*wereldbloggers

@willemjanvdp
Onderwijs is een provinciale aangelegenheid. De gouverneur van São Paulo is Geraldo Alckmin (PSDB), tot nog toe was hij onaantastbaar. Niettegenstaande de waterschaarste die São Paulo treft, een andere bevoegdheid van hem, heeft dit zijn populariteit niet kunnen schaden. Ook niet het harde ‘militaire’ politieoptreden tegen vreedzame betogingen en sit-in’s.

Maar nadat hij de militaire politie naar de bezette scholen stuurde, werd hij opeens wakker met maar 28% steun van de bevolking. Zijn onderwijsverantwoordelijke van de provincie heeft zijn onslag aangeboden en de gouverneur heeft dit aanvaard.

Het leerlingenprotest gaat nationaal

Het protest tegen de sluiting van 92 scholen in São Paulo zorgde voor een nooit geziene mobilisatie onder leerlingen sinds de militaire dictatuur. Op 1 december werden 30 studenten opgepakt en dit werd in beeld gebracht door de ‘Jornalistas Livres’ (een beweging van onafhankelijke journalisten) die hierdoor Brazilië in rep en roer zette.

Het protest ging nationaal en kwam in een nieuwe fase terecht. Alckmin probeerde nog zijn vel te redden door zijn beslissing uit te stellen, maar het hek was van de dam voor de leerlingen. De studenten willen nu doorgaan tot Alckmin zijn hervorming intrekt en dus niet uitsteld. De studenten begonnen met straten en kruispunten te bezetten.

Solidariteit van volwassenen

Volwassen mensen waren solidair, er werd onder andere een fietstocht naar alle scholen georganiseerd en ook een festival (Virada Occupação) voor de studenten met onder andere Criolo, die internationaal bekend is omwille van zijn politieke rap, werd op poten gezet. Ondertussen plakken op de muren van de stad affiches met ‘Alckmin buiten, tegen de sluiting van scholen en voor een kwalitatief onderwijs’.

Op 9 december werd de eerste betoging gehouden van de studenten. Zo’n 5000 jongeren stapten vanaf het museum voor moderne kunsten (MASP) naar het ministerie van onderwijs (Republica). Daar kwam het tot rellen met de politie en verschillende bariccaden werden opgetrokken. De militaire politie antwoordde met rubberkogels.

Toch bleef Alckmin volhouden dat hij de materie in de loop van 2016 zou afhandelen, maar de studenten eisen dat de hervorming nu meteen wordt ingetrokken. Dus wordt er vandaag, 16 december, weer geprotesteerd op de ‘Avenida Paulista’ door de studenten. Of het protest zal uitgroeien naar een beweging zoals in Chili, is nog af te wachten, want er zijn steeds minder scholen die bezet worden. Op dit moment zouden er nog 127 zijn.

Willemjan is fotograaf, bekijk zijn werk op www.willemjanvandenplasphotography.com.

http://www.mo.be/wereldblog/studenten-opstand-sao-paolo



Plaats reactie