José Alencar (1931-2011), Vice-President van Brazilië dood.

Alles wat je maar kwijt wil over Brazilië.
Gebruikersavatar
Veger & Blik
Artikels: 0
Berichten: 729
Lid geworden op: di mar 06, 2007 23:48

José Alencar (1931-2011), Vice-President van Brazilië dood.

Bericht door Veger & Blik » za apr 02, 2011 23:51

http://www.vkblog.nl/blog/4215

José Alencar (1931-2011), Vice-President van Brazilië 2003-2010.

Dinsdag 29 maart 2011. Op 79-jarige leeftijd is voormalig vice-president van Brazilië, José Alencar, overleden als gevolg van meervoudig orgaanfalen. José voerde ruim dertien jaar strijd tegen darmkanker.

Vice-president
José Alencar was van 2003 tot 2010 vice-president van Brazilië, de rechterhand van voormalig president Lula. Bij diens afwezigheid in het land, nam José de functie van president over. In totaal was José 398 dagen in functie als president van Brazilië. Deze dagen waren versnipperd in 137 korte perioden, overeenkomstig met de duur van de buitenlandse reizen van Lula. Veruit het meest gedenkwaardige moment van het presidentschap van José was het neerstorten van het vliegtuig van Air France in de Atlantische Oceaan. Hij stond de nabestaanden bij in de eerste momenten en kondigde per decreet officiële rouw aan.

Vroeg werken
José Alencar Gomas da Silva werd op 17 oktober 1931 geboren in Muriaé, een middelgrote stad in het bergachtige zuidoosten van de deelstaat Minas Gerais, niet ver van de grens met naburige deelstaat Rio de Janeiro. Het gezin bestond uit vijftien kinderen. Op zevenjarige leeftijd werkte José in de winkel van zijn vader. Acht jaar later kwam hij in dienst bij een textielwinkel. José bleek een geboren ondernemer en richtte op achttienjarige leeftijd een eigen winkel op, met een assortiment in hoeden, schoenen en textiel. Drie jaar later richtte José een deegwarenfabiek op. Toen in 1959 zijn broer Geraldo, die hem hielp bij het oprichten van zijn eerste winkel, overleed, nam hij diens bedrijf over en keerde terug in de textielwereld. In 1967 werd door hem in Montes Claros het bedrijf Coteminas (Companhia de Tecidos Norte de Minas) opgericht, tegenwoordig een multinationale onderneming met export van textiel gericht op de Europese Unie, Mercosul en de Verenigde Staten.

Polemisch
José startte zijn politieke carrière als president van de Federatie van Industriële Ondernemingen van de deelstaat Minas Gerais (FIEMG), en als president van de Nationale Confederatie van Industriële Ondernemingen. In 1994 kandideerde hij zich voor de regering van Minas Gerais, en slaagde in 1998 erin een senatorszetel voor dezelfde deelstaat te bemachtigen. In 2002 werd José door presidentskandidaat Lula gevraagd als kandidaat vice-president. Na diens overwinning werd José op 1 januari 2003 geïnstalleerd als vice-president. De regering-Lula maakte al vrij snel kennis met zijn strijdbaarheid. Hij voerde als het ware oppositie tegen de monetaire politiek van toenmalige minister van Financiën, Antonio Palocci, die de rentevoet - toch al een van de hoogste ter wereld - wilde handhaven om de inflatie en daarmee de economische vooruitgang onder controle te houden. José voerde strijd om de rentevoet naar beneden te krijgen, hetgeen tijdens de eerste vierjarige periode daadwerkelijk lukte: de rentevoet werd bijna gehalveerd tot net onder de negen procent, om vervolgens iets te stijgen tot de huidige stand van ongeveer tien procent.

Defensie
In 2004 werd José gevraagd om het ministerschap van Defensie erbij te nemen. Defensieminister José Viegas Filho kon zich niet vinden met een notitie van de legerstaf waarin het instellen van het militaire regime in 1964 werd verdedigd en trad af. José werd als defensieminister in 2006 opgevolgd door Waldir Pires.

Kanker
Reeds in 1997 werd een tumor in de buikstreek geconstateerd. Hierna werd een langdurige strijd begonnen, die op 29 maart 2011 werd beëindigd met het overlijden van José. Hij nam zelfs deel aan een experimenteel onderzoek in de Verenigde Staten, maar zonder aanwijsbaar resultaat. In totaal werden twintig chirurgische ingrepen uitgevoerd, waaronder een ingreep die ruim 17 uur vergde. In 2010 zorgde de intensieve behandelingen ervoor dat José zich niet kandideerde voor een senaatszetel. Eind 2010 zorgden complicaties ervoor dat de kankerbehandeling tijdelijk gestaakt moesten worden. Zijn toestand liet hem niet toe om op 1 januari 2011 de installatie van de nieuwgekozen president Dilma bij te wonen. Op 25 januari 2011, op de 'verjaardag' van de stad São Paulo, ontving José uit de handen van president Dilma de Erepenning van de stad. Geëmotioneerd, en in het bijzijn van zijn goede vriend, voormalig president Lula, verklaarde José dat hij zijn speech in zijn jaszak heeft, maar dat hij liever zijn hart liet spreken:

"Eu tinha um texto preparado no bolso, mas resolvi falar do coração. Ainda que (as dificuldades) sejam fortes, estamos vencendo. Quem fica num hospital esse tempo (90 dias, segundo seus cálculos), tem muitas reflexões... Se eu morrer agora, é um privilégio, porque é tanta gente torcendo por mim... Se eu morrer agora, tá bom demais"

Vertaald als:
"Ik heb mijn speech op zak, maar ik zal mijn hart laten spreken. De moeilijkheden (zijn ziekte) zijn nog prominent aanwezig, maar we zijn aan de winnende hand. Wie zo lang in een ziekenhuis (volgens zijn berekeningen 90 dagen) verblijft, kent vele overpeinzingen... Als ik nu zou overlijden, is het een voorrecht, want er zijn zo veel dierbaren om me heen. Als ik nu zou overlijden, is dat prima" .

José laat zijn vrouw Mariza en drie erkende kinderen achter: Josué Christiano, Maria da Graça en Patrícia. Een vierde kind zou zijn geboren uit een relatie in de vijftiger jaren met een verpleegster. De nu 55-jarige, gepensioneerde leerkracht Rosemary vecht nog altijd voor erkenning van het vaderschap van José.

:-(

V&B



Plaats reactie