Aanmelden:


Statistieken

Wie is er online:
Geregistreerde gebruikers: Cunha, Dilma, quasimodo

Aantal leden 522
Ons nieuwste lid is Simon Veldman

Blog

Brazilie Nieuws: De sítio van Atibaia: een blok aan het been van Lula

door Redactie



Ex-president Lula zei herhaaldelijk dat hij niet wenste vrijgelaten te worden met een enkelband: ik ben geen postduif, zo zei hij. Het buitenverblijf in Atibaia, in Brazilië bekend als “sítio”, is meer dan een enkelband, en werd vandaag een heus blok aan het been van de pas vrijgelaten Lula. De rechters van TRF-4 (foto boven), rechtbank van tweede aanleg in Porto Alegre, weigerden vandaag unaniem om het oordeel van rechter Gabriela Hardt te annuleren. Daarenboven stemden de rechters voor een verhoging van de oorspronkelijke straf van 12 jaren en 11 maanden, naar 17 jaren, 1 maand en 10 dagen.

Of Lula nu al dan niet schuldig is in het verhaal van de “sítio”, daarover lopen de meningen uit elkaar. Uiteraard dist de verdediging hetzelfde verhaal op als de grote roerganger van de arbeiderspartij: het buitenverblijf is niet van hem, de verbouwingen vallen onder de verantwoordelijkheid van de rechtmatige eigenaar (Fernando Bittar) en het is normaal dat er persoonlijke bezittingen van Lula en zijn familie gevonden werden door de federale politie, omdat zij er regelmatig aanwezig waren. De verdediging argumenteert ook dat Gabriela Hardt, de rechter die in de plaats kwam van Sérgio Moro en hem veroordeelde in eerste instantie in deze affaire, grote delen uit de veroordeling van Sérgio Moro (in de zaak van het triplex appartement) kopiëerde. In een bepaald deel heeft ze het zelfs over het “appartement” i.p.v. sítio.

Is dat buitenverblijf echt van Lula? Neen. Het landhuis staat geregistreerd op naam van Fernando Bittar, zoon van een vriend van Lula en ex-burgemeester van Campinas (SP), Jacó Bittar. Het onderzoek wees echter uit dat Lula en zijn familie 111 keer naar het buitenverblijf trokken sinds 2012, en dat werd een van de pijlers waarop de aanklager zich baseerde om te zeggen dat Lula bevoordeeld werd door de verbouwingswerken.

Wie zijn de andere beklaagden, naast Lula? Sloten een gerechtelijk akkoord af: Marcelo Odebrecht, Emilio Odebrecht, Alexandrino Alencar, Carlos A.G. Paschoal en Emyr Diniz Costa Junior (allemaal van het bedrijf Odebrecht). Anderen: Léo Pinheiro en Paulo Gordilho (OAS); José Carlos Bumlai, Roberto Teixeira en Fernando Bittar. Rogério Pimentel, verantwoordelijk om de verbouwingswerken te coördineren, werd vrijgesproken.

Mag Lula deelnemen aan de verkiezingen? Neen. Aangezien hij reeds veroordeeld werd in eerste instantie in een andere zaak, het triplex appartement van Guarujá, valt hij onder de “Lei de Ficha Limpa” (wet van de propere lei), en kan aan geen enkele verkiezing deelnemen. Deze status wordt nu opnieuw bevestigd waardoor de kans dat Lula ooit nog kandidaat kan zijn, wel heel erg klein wordt.

Wat zegt het openbaar ministerie? Volgens de aanklagers is Lula de begunstigde van ruim 1 miljoen reais, d.m.v. de verbouwingswerken aan de sítio, uitgevoerd door de bedrijven OAS en Odebrecht, in ruil voor begunstigingen door contracten, afgesloten met Petrobras.

Moet Lula terug in de cel na dit oordeel? Neen. Het hooggerechtshof STF besloot onlangs dat de straf van een veroordeelde pas mag uitgevoerd worden nadat alle mogelijke beroepen uitgeput zijn, en niet na het oordeel van een rechtbank in tweede instantie, zoals hier het geval is. Een eventuele opsluiting kan pas gebeuren nadat er geen enkel beroep meer mogelijk is.

Journalist Josias de Souza schreef het volgende over de kwestie:

Lula is de eerlijkste politicus die Lula kent. Echter, wat de sítio van Atibaia betreft, is dat een fictie. De bewijzen van schuld springen uit de pagina’s van de rechtszaak als vlooien op de rug van een straathond.

Bij de ondervraging, zowat een jaar geleden, verstevigde Lula de beschuldigingen tegen zijn persoon. De hoofdrolspeler, een geboren leider sinds zijn eerste borstvoeding, bleek plots een arme weerloze duivel.

Lula beweerde dat hij kennisnam van de werken aan het buitenverblijf via de berichtgeving in het nieuws. Hem werd gevraagd waarom hij de uitvoerders en opdrachtgever van de werken, Odebrecht, OAS en zijn vriend veeteler José Carlos Bumlai, niet opzocht om de betaling te regelen. Lula’s antwoord: “Het landhuis is niet van mij. Die werken werden niet voor mij uitgevoerd. Dus, ik moest ook niets betalen omdat ik ervan uitging dat de eigenaar betaalde”.

Daarop werd hij eraan herinnerd dat Fernando Bittar, de veronderstelde eigenaar, getuigde dat hij niet betaalde omdat hij in de mening verkeerde dat Lula en zijn echtgenote Marisa Letícia, als begunstigde gebruikers, voor al die comfort zouden betalen, een bedrag dat geschat wordt op meer dan 1 miljoen reais. Of hij dat even wou uitleggen?

Lula begon te kibbelen: “Hij (Bittar) spreekt en u wil dat ik het uitleg? Indien hij zei dat hij niet betaalde, in de mening dat Marisa dat zou doen, dan kan ik haar dat niet meer vragen (ex-first lady Marisa Letícia overleed in februari van 2017)”.

De ongeloofwaardige versie van de ex-president zou zelfs als soap-script worden afgewezen. In dat script wordt het buitenverblijf van iemand anders ingenomen door de familie Lula.

Twee van de grootste aannemers van Brazilië voerden verbouwingswerken uit aan het eigendom. Beiden gaven toe dat de kosten hiervan gedekt werden met smeergeld, in ruil voor gunsten die aan hun bedrijven toegestaan werden door de PT-regeringen.

Het schandaal haalde het nieuws, werd een druk besproken onderwerp op straathoeken en in pubs. Lula, de begunstigde van al die verwennerij, zweert dat hij nooit praatte over dat onderwerp.

Marisa Letícia werd, toen ze nog leefde, genoemd als de verantwoordelijke voor de eerste verzoeken tot een hervorming van de sítio. Maar Lula blijft volhouden dat hij het met haar nooit had over dit probleem, zelfs niet onder de lakens.

Lula vroeg er ook niets over aan zijn vriend José Carlos Bumlai, die de rekeningen betaalde.

Ook Fernando Bittar, de hypothetische eigenaar, sprak hij niet aan: “Ik ben niet het type dat naar het huis van iemand anders gaat en er de koelkast opent. Die kerel is de eigenaar, en hij leent me zijn eigendom voor gebruik. Moet ik hem dan vragen wat hij allemaal deed?”

Bij zijn verhoor verklaarde hij ook dat het niet opkwam in zijn hoofd om naar zijn vriend Emílio Odebrecht te bellen: “Waarom zou ik willen spreken met Emílio?”

M.b.t. Léo Pinheiro van het bedrijf OAS, zei Lula dat hij niet verbaasd was over de generositeit, maar wel met diens veronderstelling dat het allemaal ok was: “Wat ik erg vind, en wat u zou moeten vragen: waarom presenteerde Leo nooit de rekening?”

De aanklager herinnerde Lula eraan dat Pinheiro geen factuur indiende omdat hij ervan uitging dat het allemaal al betaald was, met steekpenningen via frauduleuze contracten met Petrobras.

Lula eiste bewijzen op die aantoonden dat hij de eigenaar is van het landhuis. Hierop kreeg hij als antwoord dat het in dit proces niet cruciaal was om te bepalen wie de eigenaar is. Wel van belang is de corruptie en het witwassen van geld, via werken die hem en zijn familie begunstigden, geld dat geplunderd werd bij Petrobras.

Lula gaf zich niet gewonnen: “Ik kom naar hier in de mening dat jullie mij willen demoraliseren, mij een eigendomsdocument tonen, aantonen dat ik betaalde. Maar niets daarvan”.

Een van de aanklagers kwam met een soort schaakmat: “In het geval van het triplex appartement (in Guarujá), beweerde u dat de verbouwingen aldaar niet voor u bestemd waren, omdat u niet ter plaatse ging kijken. Maar in dit geval was u vrijwel constant aanwezig in het buitenverblijf, bewaarde er persoonlijke voorwerpen van allerlei aard, en de aannemers zeggen dat de werken voor u uitgevoerd werden. Welke uitleg heeft u hiervoor Mr. ex-president?”

Hierop kwam geen duidelijk antwoord. Lula’s advocaat Cristiano Zanin kwam tussen en er kwam een pauze waarbij Lula naar het toilet ging. Na zijn terugkeer werd de vraag herhaald.

Lula antwoordde: “Ik zal het uitleggen. Ten eerste: die triplex is niet van mij, en zal nooit de mijne zijn. De geschiedenis zal de nodige uitleg brengen over deze zaak. Ten tweede, de sítio: Ik ga daar naartoe omdat de eigenaar mij dat toestaat, ok? Welke persoonlijke voorwerpen heb ik daar? Onderbroeken, nachtkledij, dingen die ik overal meeneem als ik reis. En geen enkele ondernemer kan bevestigen dat die sítio van mij is”.

De aanklager: “Ja, maar ze hebben wel gezegd dat die werken voor u uitgevoerd werden”. Lula: “Ach lieve God, zonder dat ik daarom vroeg. Vinden jullie het niet eigenaardig dat iemand een werk uitvoert waar ik niet om vroeg? En daarna onderhandelen over een gerechtelijk akkoord onder druk om de naam “Lula” te vermelden. Jullie nemen aan dat dit de waarheid is! Ik verwerp eender welke poging van eender wie om te zeggen dat er een werk werd uitgevoerd in die sítio met mij als opdrachtgever. Want als Fernando Bittar morgen die sítio verkoopt… “

De aanklager: “U kan zeggen dat u nergens om vroeg. Maar bij corruptie gaat het over het ontvangen van gunsten of geld”.

Bron

Foto: Fotos Públicas

Source: https://brazilienieuws.online/2019/11/27/de-sitio-van-atibaia-een-blok-aan-het-been-van-lula/