Aanmelden:


Statistieken

Wie is er online:
Geregistreerde gebruikers: Cunha, Dilma, Holambra

Aantal leden 522
Ons nieuwste lid is Simon Veldman

Blog

Brazilie Nieuws: Een staafje goud graag

door Redactie



Vier jaar geleden pochtte Jair Bolsonaro er in zijn kiescampagne op dat er in zijn regering geen corruptie zou bestaan. Die ballon werd inmiddels al enkele malen doorprikt. Brazilië lijkt een land te zijn waar de corruptie erg moeilijk is om uit te roeien, om de eenvoudige reden dat velen die hardnekkig beweren er tegen te zijn, hun hoofd wegdraaien als ze er zelf even de vruchten van kunnen plukken. Dat wordt dan uitgelegd als de fameuze “jeitinho”.

Minister van Opvoeding Milton Ribeiro, de vierde in de rij van de regering Bolsonaro, stond de constructie toe van een parallel kabinet, gecontroleerd door evangelische lobbyers die hun gunsten aanboden tot het bekomen van toelagen van het fonds voor de ontwikkeling van de opvoeding (FNDE – Fundo de Desenvolvimento da Eduacação). Ribeiro wordt al beschuldigd van administratieve oneerlijkheid en misbruik van invloed. Niemand minder dan president Bolsonaro in eigen persoon zou de aanstichter zijn van het schema.

Volgens de krant Estado de São Paulo wordt het parallelle kabinet geleid door de pastoors Gilmar Silva dos Santos en Arilton Moura. Beiden bekleden geen officiële functie bij het ministerie en treden louter op als lobbyisten. Sinds het begin van vorig jaar komen zij tussen als er moet onderhandeld met de gemeentebesturen over de toekenning van fondsen voor de bouw van scholen, creches en voor de levering van schoolmaterialen. Om die fondsen te bekomen, moeten eerst de voorwaarden aanvaard worden, opgelegd door de pastoors die samen met de minister het land afdweilden in een vliegtuig van de FAB (Força Aérea Brasileira – Braziliaanse luchtmacht), en deelnamen aan allerlei interne vergaderingen, zonder officieel deel uit te maken van de ploeg ambtenaren van het ministerie.



Burgemeesters die erin slaagden om gehoord te worden door de pastoors, werden vriendelijk maar beslissend verzocht om te betalen voor hun “diensten” met cash geld, contracten om Bijbels aan te kopen (1.000 Bijbels aan R$ 50/stuk), financiële steun voor evangelische evenementen te geven of voor de bouw van kerken, en in een bepaald geval zelfs te betalen met een baar goud. De situatie van Ribeiro werd onhoudbaar. Bolsonaro observeert de crisis en de politieke tragedie die door dit alles veroorzaakt werd, maar geeft geen enkel teken dat hij zijn minister de laan zal uitsturen, meer, in zijn recente live uitzending zei Bolsonaro dat hij zijn kop in het vuur steekt voor Ribeiro.

De bom ontplofte in Ribeiro’s gezicht na het uitlekken van een audio, aan het licht gebracht door de krant Folha de São Paulo op maandag 21 maart. Daarin is te horen hoe de minister zegt: “Ik geef voorrang aan de gemeentebesturen waar de nood het hoogst is. Ten tweede aan iedereen die bevriend is met pastoor Gilmar. Het heeft niets te maken met pastoor Arilton, maar alles met Gilmar. En waarom hij? Omdat het op een speciaal verzoek is van de president van de republiek. Het gaat om steun. De steun die wij vragen is geen geheim. Dat mag gepubliceerd worden. Het gaat over de steun voor de bouw van kerken”.

Volgens het weekblad Istoé hadden de pastoors Gilmar en Arilton vorig jaar 18 ontmoetingen met minister Ribeiro, in zijn kabinet, dit volgens zijn officiële agenda. Ze ontmoeten elkaar ook bij diverse gelegenheden, reizen, evenementen en ceremonieën. Beide pastoors zijn invloedrijke evangelische leiders en mengen zich tussen de regering alsof ze er deel van uitmaken, sinds Bolsonaro aan de macht kwam.

Wie is Milton Ribeiro?

In juli 2020 koos president Bolsonaro een nieuwe naam voor het ministerie van Onderwijs, de vierde op rij: professor en pastoor van de Presbyteriaanse Kerk Milton Ribeiro (64). De ex-vice-rector van de Presbyteriaanse Universiteit Mackenzie werd gevormd als advocaat en theoloog.



President Bolsonaro en zijn minister van Opvoeding Milton Ribeiro.

De sociale media zijn genadeloos en kwamen al snel op de proppen met polemische uitspraken van de nieuwe minister door video’s te publiceren waarin hij verklaringen aflegt die niet meteen passend zijn voor een goede opvoeder. In een van die video’s zegt hij dat moeders hun kinderen moeten opvoeden door fysieke pijn, in een andere verklaart hij dat een vader de richting moet “afdwingen” van zijn familie.

“Velen hebben het idee dat een kind onschuldig is, maar dat is relatief”, zo zei hij tijdens een preek, en: “Er is een verschil tussen een straf en discipline. Straf uw kind zolang er hoop is, maar ga niet zover om te doden. Een klap van een man, of een slag met de riem van een vrouw kan veel harder aankomen dat een kind kan verdragen. Ik ben hier niet om les te geven over de straffen die kinderen moeten krijgen, maar een stok om de discipline af te dwingen mag niet ontbreken in ons huis”.

Ribeiro argumenteert dat dergelijke correcties nodig zijn voor een genezing en dat een goed resultaat “niet bereikt wordt met eerlijke middelen en soepele methodes”: “Misschien bestaat er een percentage van zeer kleine, vroegrijpe en begaafde kinderen dat uw betoog zal begrijpen. Maar er moet strengheid zijn, sorry, ernst. Ik ga nog een stap verder, ook al zullen sommige moeders boos op mij zijn: ze moeten pijn voelen”.

In een andere video heeft de nieuwe onderwijsminister het over het belang van de vader in het gezin. Ribeiro vindt dat de vaderfiguur de weg moet aanwijzen die door het gezin moet gevolgd worden: “Bij afwezigheid van een vader, valt de vijand het gezin aan. Volgens de Bijbel is het de vader die de weg wijst”.

In een interview, verklaarde Ribeiro ooit zonder blikken of blozen dat het MEC (Ministerie van Opvoeding) eigenlijk nergens voor dient: noch om een leidersrol te spelen in de sociale insluiting via het onderwijs, ook niet om de terugkeer naar de schoolbanken te organiseren op het moment dat de pandemie zich schijnbaar wat stabiliseerde, of om een programma op te zetten dat de toegang tot het internet vergemakkelijkt voor de leerlingen van het publieke onderwijs en om hen de nodige apparaten te verschaffen. Waar dient het ministerie dan wel voor?



Milton Ribeiro: “Ongelovige jongeren zijn extentiële zombies”, en “homoseksuelen zijn het resultaat van ontwrichte families”.

Om studenten en leerkrachten op alle niveaus in het oog te houden en om de ideologie van Ribeiro en Bolsonaro in te planten. De pastoor zei zonder aarzelen dat “jongeren zonder geloof extentiële zombies zijn”, en dat homoseksuelen het resultaat zijn van “ontwrichte families”.

De wedloop

Indien er genoeg redenen zijn voor de kiezers om in oktober niet meer voor Bolsonaro te stemmen, dan geldt dat ook voor Lula, hoewel in mindere mate. In de jongste peiling van Ipespe blijft Lula aan de leiding staan met 44%, gevolgd door Bolsonaro met 26%. Het onderzoek geeft ook aan dat 65% van de deelnemers de huidige regering afwijzen.

De peiling van Datafolha wijst erop dat Bolsonaro door 55% van de kiezers wordt afgewezen, en Lula door 37%. Dat is nog altijd meer dan João Doria (30%), Sérgio Moro (16%) en Ciro Gomes (23%). Hoge bomen vangen wellicht meer wind. Toch moet eraan toegevoegd worden dat de afstand tussen Bolsonaro en Lula verkleinde. Dit heeft enerzijds te maken met de bekendmaking van enkele gunsten waaronder een uitkering van het werkloosheidsfonds FGTS, en een programma voor micro kredieten voor de armsten die geen bankrekening hebben, of kampen met moelijkheden om er eentje te openen.



Het Lula kamp moet afrekenen met tegenstand in de perswereld die wijst op de arrogantie van de arbeiderspartij die zichzelf uitroept als de enige en belangrijkste vertegenwoordiger van links in Brazilië. De overwinning van Lula in het proces tegen procureur Deltan Dallagnol met betrekking tot de fameuze powerpoint voorstelling in 2016 (foto) – waarin de ex-president als centrale figuur en bendeleider werd voorgesteld van de corruptie die de PT kenmerkte in die dagen – , werd enigszins benadeeld door de enorme steun die Dallagnol ondervond. Hij werd veroordeeld tot het betalen van een boete van R$ 75.000 (+ intresten), maar kreeg meteen zoveel donaties van mensen die hem steunden dat er een dag later reeds meer dan R$ 500.000 op zijn rekening stond. Met andere woorden: vele Brazilianen zijn nog altijd boos op Lula en zijn partij en vergeven hem niet dat hij voor een flink deel verantwoordelijk was voor het wegsluizen van vele miljarden bij Petrobras, ook al was dat onrechtstreeks. Lula roept zichzelf als overwinnaar uit, maar vergeet hierbij dat zijn veroordelingen gecanceld werden wegens procedurefouten, niet omdat hij onschuldig zou zijn.

Het “volk”, volgens Lula

In een recente resolutie bevestigt de PT het autoritarisme van de partij. Niet alleen worden de stemmen van de kiezers in 2018 gewoon overboord gegooid, maar wordt Lula ook voorgesteld als een reïncarnatie van het Braziliaanse volk.

De nationale directie van de PT legt de campagne van Lula als volgt uit, letterlijk: “Het wordt niets minder dan een beweging die de stoel van de president van de republiek teruggeeft aan het Braziliaanse volk”. Dit gedrag van de arbeiderspartij is niet nieuw, en zal niemand verrassen die de loopbaan van de PT volgde, maar dat wil niet zeggen dat het geen ernstige uitspraak is. Het gaat om een antidemocratische houding waarin een poging gedaan wordt om in één klap de vorige verkiezingen als onwettelijk te beschouwen, en om Lula te bekronen als de enige mogelijke belichaming van de Braziliaanse bevolking.



Men mag het volkomen oneens zijn met de huidige federale regering, men mag van mening zijn dat president Bolsonaro reeds lang had moeten afgezet worden, men mag hem beschouwen als de slechtste president in de geschiedenis van Brazilië, maar er is een feit dat men niet kan ontkennen: in de 2de kiesronde van 2018, na een propere en absoluut democratische stemming, kreeg de toenmalige kandidaat van de PSL 57.797.847 stemmen op zijn naam, terwijl Fernando Haddad ven da PT, het moest doen met 47.040.906 stemmen.

Het noodzakelijke akkoord met het electoraal proces zorgt voor een kristalheldere conclusie: het was het Braziliaanse volk, hetzelfde waar Lula da Silva naar verwijst, die het duo Jair Bolsonaro en Hamilton Mourão verkoos. Datzelfde volk verkoos eerder Dilma Rousseff, Lula da Silva, Fernando Henrique Cardoso en Fernando Collor, met hun respectievelijke vices. Er va,t heel zeker wat te betreuren bij sommige van die keuzes, maar dat ontneemt niet de deocratische legitimiteit van de voorbije verkiezingen.

Het is eigen aan het autoritarisme om de keuze van de kiezers als onwettelijk te beschouwen. Het is eigen aan de PT om te vinden dat er enkel sprake is van democratie als Lula wint, of een van zijn beschermelingen. Maar zo steekt een democratie niet in elkaar. Men moet met alle mogelijke consequenties de keuze van de kiezers respecteren. Zelfs al is Bolsonaro de functie van de president van de republiek onwaardig, toch startte hij zijn functie in januari van 2019 op een volkomen wettelijke manier, tot daar gebracht door de stem van de kiezer.

De resolutie van de PT heeft het niet alleen over de verkiezingen van 2018. Er kan een ander nefast aspect vastgesteld worden, met name het idee dat enkel Lula da Silva de reïncarnatie is van het Braziliaanse volk en van de democratie. Voor deze partij staat de teruggave van de presidentiële zetel aan het Braziliaanse volk synoniem met de verkiezing van hun leider.

De vermeende samensmelting tussen Lula en het Braziliaanse volk geeft een enorme antidemocratische arrogantie weer, en bevestigt de grote onwetendheid van de PT over democratie. Er bestaan geen mythes, geen superman en vooral geen enkele vertegenwoordiging vooraleer er gestemd wordt. Een democratische regime is net datgene wat het volk het recht toekent om te bepalen wie hen zal vertegenwoordigen. Voor de PT verloopt dat proces omgekeerd. Vooraleer er gestemd wordt, voor de verkiezingen, nog voor de kiezer nauwelijks heeft nagedacht over wie hij zal kiezen om te stemmen, maakt de PT al duidelijk dat de enige mogelijke vertegenwoordiger van de Braziliaanse bevolking Luiz Inácio Lula da Silva heet – en wie tegen Lula stemt, wordt automatisch uitgesloten van dat volk.

Zoals miljoenen Brazilianen heel goed weten – kijk maar naar de mate van afwijzing van de PT in de peilingen – belichaamt Lula niet het volk, maar de hegemonische grillen van de PT, in naam waarvan het de moeite waard is Petrobras te beroven, parlementairen om te kopen en het saboteren van de inspanningen van fiscale verantwoordelijkheid. Het doel van de PT is om Lula da Silva te transformeren in een soort onmisbare en eeuwige leider.

De resolutie van de nationale directie van de PT is verre van een louter theoretische stelling. Deze houding, op zijn ergst een vergelijking met een messiaanse sekte, kan ook teruggevonden worden in hun interne documenten, in het dagelijkse leven van de partij, haar leiders en haar strijdbaarheid. Het gebeurt steeds vaker dat er in toespraken – rekening houdend met de toon waarop de verklaringen gegeven worden, beschuldigend – dat niet stemmen op Lula bij de volgende verkiezingen gelijk staat aan het verachten van de democratie en het samenspannen met de misbruiken van het bolsonarisme.

Er zijn andere namen, andere partijen, andere manieren om aan politiek te doen. Maar de PT wil de kiezer opleggen dat hun kandidaat de enige is die de democratie vertegenwoordigt, de enige die het volk begrijpt. Nadien klagen ze dat ze als autoritair beschouwd worden.

Vertaald van “O ‘povo’, segundo Lula”

Bronnen: Istoé – Congresso em Foco – Estadão – Folha de São Paulo

Foto's: Clauber Cleber Caetana - Marcos Corrêa/PR - Ricardo Stuckert/Twitter

Source: https://brazilienieuws.online/2022/03/27/een-staafje-goud-graag/