Aanmelden:


Statistieken

Wie is er online:
Geregistreerde gebruikers: Dilma

Aantal leden 522
Ons nieuwste lid is Simon Veldman

Blog

Brazilie Nieuws: Ieder zijn waarheden (of niet)

door Redactie



De twee grote opponenten van Brazilië laten geen dag of een kans voorbijgaan om zin-, en vooral onzin te verkopen. Wie nu al overweegt voor welke partij hij de volgende keer zal stemmen, is eraan voor de moeite. Gelukkig ligt dat moment nog op drie jaar afstand, tenzij er iets onverwachts gebeurt. In Brazilië weet je nooit. President Bolsonaro deed weer een van die uitspraken die kant noch wal raken. Toen journalisten hem vragen stelden over de toename van de ontbossing in het Amazonegebied, kregen ze als antwoord: “Jullie zullen geen einde zien komen aan de ontbossing of de brandhaarden. Dat is gewoon een kwestie van cultuur”, zo orakelde hij.

Bolsonaro

Bolsonaro kwam ook terug op het beleid van de vroegere minister van milieu Marina Silva (in de regering Lula): “Tijdens haar ambtstermijn kenden we het hoogste aantal inbreuken in die regio”. Hij zei ook dat de regering van plan is om een MP (Medida Provisória – voorlopige regel) uit te vaardigen om het bezit van gronden in het gebied van Amazônia Legal te regelen: “Wij willen weten aan wie de gronden toebehoren. Vandaag weten wij niet wie de eigenaars zijn”. Een en ander zou moeten opgelost worden door het ministerie van landbouw, maar het idee botst op weerstand van de ruralisten rondom minister Tereza Cristina (DEM). De vrees bestaat dat de verklaringen van de grondbezitters een marge openlaten voor illegaal grondbezit, alsmede juridische onzekerheid met zich meebrengen.

Bron

Lula

Ex-president Lula zei vandaag tegen blogger Fernando Morais (Nocaute): “Vraag me niet om geduld te hebben met Bolsonaro, Moro en Dallagnol (die hij bestempelde als een “onbeschaamde snotaap”). Ik zie hoe deze regering het land kapot maakt. Bolsonaro blijft zich lomp gedragen, Paulo Guedes (minister van economie) profiteert daar van en is bezig met de uitverkoop van het land met als gevolg: een hoge werkloosheid, lage lonen, geen opvoeding en investeringen meer in wetenschap en technologie. Tot op vandaag is de president niet op zoek naar het schip dat de olie verloor in de oceaan en naar de vervuiling. Dat is als iemand die geraakt wordt door een kogel waarop men eerst op zoek gaat naar de dader, zonder eerst te zorgen voor de persoon die getroffen werd”. Een neerslag van het interview leest u hier, en hier kan u de video van de livestream bekijken (duur: 1:38).

De partijen

Terwijl de nieuwe partij van Jair Bolsonaro in de maak is en morgen officieel aangekondigd wordt (waarbij hij al liet weten dat hijzelf voorzitter wordt), krijgt de PT er duchtig van langs in een opiniestuk van de redactie van de krant Estadão onder de titel “De PT is meer dan ooit de PT”. Een samenvattende vertaling:

Lula da Silva gaf het bevel: geen zelfkritiek voor de PT. M.a.w. de partij neemt niet eens de moeite tot een gewetensonderzoek naar de vele rampen – en misdaden – waar zij verantwoordelijk voor zijn. Zelfkritiek, in de interpretatie van autoritair links, is een proces dat niets te maken heeft met een gewetensonderzoek, een eerlijke zoektocht om fouten en successen te identificeren. Hier gaat het enkel om een farce die de objectieven van de partij moet bevestigen, en om zij die zich daartegen afzetten, te straffen.

Lula da Silva is overtuigd van zijn despotische leiderschap van de PT, met zoveel macht dat weinigen binnen de PT het aandurven suggesties te doen voor een andere aanpak, om het imago van de partij te herstellen. Dat imago ging om zeep door foute beslissingen, corruptie en administratieve onbekwaamheden. Dat was al duidelijk vooraleer Lula opgesloten werd voor corruptie en witwassen, maar het verblijf achter de tralies verhoogde enkel zijn status als gemartelde waardoor hij een zekere goddelijkheid bereikte, en het woord van God is een gebod.

Hieruit vloeide uitspraken als “de partij moet zich verenigen” en “bereid zijn om te vechten”. De enkelingen die ooit een poging deden om tot zelfkritiek te komen, kregen te horen: “Zouden de ‘petistas’ die zeggen dat de PT aan zelfkritiek moet doen, wel beseffen dat wij de grootste partij van Latijns-Amerika creëerden?” .

Lula da Silva doet niet eens een poging om democratisch te zijn. Zonder de resoluties van de partijtop (in de komende dagen) af te wachten, besloot hij al dat de PT kandidaten voor het burgemeesterschap moet lanceren in zo veel mogelijk steden, omdat “de PT niet geboren werd om andere partijen te ondersteunen”. Dat is geen nieuwigheid, maar hij had een vernieuwing in die zin kunnen afwachten, luisterend naar anderen binnen de partij. Maar neen: de beslissing over de keuze en aanduiding van de kandidaten is, en blijft voorbehouden aan de eigenaar van de partij, Lula da Silva.

Op die manier komt er niets in huis van de mogelijkheid om de PT om te vormen tot een partij die geïnteresseerd is om een democratische manier oppositie te voeren tegen de huidige regering, nog minder om, eens terug aan de macht, die macht te delen en de oppositie te respecteren: “De PT polariseerde in alle verkiezingen en zal dat blijven doen”, zo herinnerde hij iedereen aan de karaktereigenschappen van de partij.

Het is jammer dat de belangrijkste oppositiepartij gedreven wordt door dergelijke haatpraat waardoor het land verplicht wordt tot een haast ondraaglijk antagonisme wat in niets bijdraagt tot een oplossing voor de zware nationale problemen. Integendeel zelfs: de nodige politieke energie om uitwegen te zoeken uit de crisis – ontstaan na de rampzalige passage van de PT door het presidentiële paleis – wordt nu verspild aan het inmiddels welbekende “nós e eles” dispuut.

Wie deze gepeperde rekening betaalt, en zal blijven betalen, is het armste deel van de bevolking, net die mensen waarvan de PT zegt dat zij hen verdedigen. Indien zij echt belangstelling zouden hebben om dit kwetsbaar deel van de bevolking te helpen, dan zou de partij toegeven dat het niet mogelijk is om sociale gerechtigheid te brengen d.m.v. het plunderen van de schatkist, dat de regerende ‘petistas’ een fout maakten door de fiscale verantwoordelijkheid om te buigen in een politiek van de staat, en tenslotte, dat de partij de corruptie institutionaliseerde om aan de macht te kunnen blijven. De PT had zich inderdaad als een democratische partij kunnen aandienen, bereid om andere waardevolle projecten voor het land te aanvaarden. Maar dan zou het niet om de PT van Lula da Silva gaan, een partij die er nu enkel is om het ego van een politicus staande te houden, een politicus die zichzelf boven de wet stelt.

Foto's: Isac Nóbrega - PR / Fotos Públicas - Ricardo Stuckert

Source: https://brazilienieuws.online/2019/11/20/ieder-zijn-waarheden-of-niet/