Aanmelden:


Statistieken

Wie is er online:
Geregistreerde gebruikers: Cunha, Dilma

Aantal leden 522
Ons nieuwste lid is Simon Veldman

Blog

Brazilie Nieuws: In de naam van de vader

door Redactie



Sinds 30 oktober, toen Lula voor de derde keer verkozen werd als president van de republiek, werd in Brazilië een hysterische beweging opgestart die rechtstreeks verband hield met Jair Bolsonaro. Een deelname werd als het ware een opdracht. Door de mislukking van de lockout door nep vrachtwagenbestuurders, gefinancierd door bolsonaristische ondernemers, trokken vele honderden demonstranten naar de poorten van de kazernes (en daar staan ze nog steeds), smekend om een militaire tussenkomst in de politiek.

De zelfverklaarde “patriotten” claimen de toepassing van artikel 142 van de federale grondwet die, volgens de tekst, het leger in staat zou stellen om te handelen als een “matigende macht”, in het licht van een vermeende instutionele bankroet van de republiek, gegijzeld door het communisme, globalisme en andere denkbeeldige wezens. Deze staat van catharsis brengt, via een denkbeeldig conflict, de angst voor de vernietiging van Brazilië met zich mee, en is ook de manier waarop de symbolische integratie tussen Bolsonaro en zijn aanhangers plaatsvond. De patriotten blijven, zelfs in het maanlicht, aan de poorten van de kazernes staan, ervan overtuigd dat de strijdkrachten onder de briljante leiding van de kapitein-president zullen deelnemen aan een nieuw staatsgreep avontuur, in de stijl van 1964.

Hierboven: “Voorheen zongen ze (de patriotten) het nationale volkslied, verzameld rond de band van een vrachtwagen. Die band werd inmiddels een transformer”

Arme sukkelaars. Terwijl zij zweten in de zon, of zich laten nat regenen voor de bolsonaristische zaak, slecht gevoed en gehuisvest, opgeschrikt door hersenschimmen, isoleert de kapitein zich in zijn residentie, het Palácio do Alvorada, onbereikbaar, zelfs niet meer deelnemend aan zijn wekelijkse lives via de sociale media. De patriotten lijden, velen onder hen zijn werkloos, hun familiale relaties staan onder druk. Ondertussen genieten de presidentiële zonen van hun idool, ver weg van de schijnwerpers, van het leven, zoals Eduardo die glunderend geniet van de brood en spelen in Qatar, zonder dat hij enige functie vervult, inherent aan zijn parlementaire mandaat.

Bolsonaro is zonder enige twijfel een belangrijke leider. Voor 2018 was zijn politieke carrière bepaald zwak, gekenmerkt door seksistische, racistische en soortgelijke polemieken, zonder grote repercussie. Sinds zijn verkiezing als president konden hij en zijn clan frustraties, onderdrukking en andere perverse impulsen absorveren door zichzelf te projecteren als een vaderlandse leider, deugdzaam, in staat om te vechten tegen het “systeem”, en om Brazilië naar vooruitgang te leiden, met de nodige orde.

Bolsonaro is charismatig en belichaamt de demagogische leiders van weleer, aan wie het gevoel van loyaliteit, plicht en gehoorzaamheid te danken is aan hun buitengewone kwaliteiten, onbevreesd karakter, unieke intelligentie, ononderbroken kracht, kortom allemaal eigenschappen die hem in staat stellen om in te gaan tegen “moluscos” (weekdieren, een bijnaam die soms gebruikt wordt om Lula te beschimpen, in dit geval dus een inktvis), of “Xandões” (Xandão is minister Alexandre de Moraes van het STF en het TSE, een van zijn grootste tegenstanders bij de gerechtelijke macht, en allerlei andere “vijanden” van de natie).

Indien de overheersing van Bolsonaro in de politieke sociologie gebaseerd is op zijn uitstraling, dan zegt de psychoanalise dat zijn eenvoudige en soms zelfs grove communicatie – alsof hij nog steeds rondloopt op de speelplaats van de basisschool – wijst op een vaderfiguur met de opdracht om de wet uit te leggen aan ondergeschikten, de dialectiek van de verlangens te organiseren, en om de mogelijkheden en onmogelijkheden van onderwerpen uit te drukken van de werkelijke en de ideale, symbolische wereld.

Hierboven: “Tijdens een gebed met bolsonaristische manifestanten, vraagt de bekende actrice en bolsonariste Cássia Kis aan God om hen te bevrijden van het communisme”

De patriotten, kamperend in precaire omstandigheden, leunend op vrijwillige donaties, verborgen fondsen en een flinke dosis zelfopoffering, wachten op een energieke actie van hun “vader”, op zijn bevelen en bepalingen van wat ze moeten doen om het vaderland te redden van de ondergang. Of anders gezegd: de zonen van het bolsonarisme verwachten van hun kapitein dat hij de redding van de nationale politiek leidt, in een transformerende actie die in staat is om een verrotte orde en de verloren ideale deugden van de burgers te herstellen.

Maar dat gaat niet gebeuren. De logica van een democratie veronderstelt een rotatie van de macht, zodat bij elke cyclus de huidige constitutionele orde en de soevereine wens van de kiezers gerespecteerd wordt. Tot grote spijt van de bolsonaristen, werd Lula verkozen.

Bovendien is Bolsonaro een zwakke, roekeloze leider, meer gesteld op bravoure dan op daden. In tegenstelling tot wat zijn volgelingen zich voorstellen, heeft de kapitein niet de trots, het humeur en de durf van grote leiders, die in staat zijn hun leven en welzijn op te offeren voor het land en zijn mensen. Onder zijn vele angsten is Bolsonaro bang voor president Lula, voor minister Alexandre de Moraes, voor berispingen uit Washington en hij is bang, heel bang om gearresteerd te worden.

Het profiel van zijn volgelingen is even hol als zijn politieke en militaire strategie. De kapitein is onzeker en niet in staat om een staatsgreep te bespoedigen, net zo min als hij niet in staat is om de overwinning van Lula te erkennen. Hij slaagt er ook niet in om zijn regering op een waardige manier te beëindigen, en om zijn volgelingen te vragen om terug naar huis te keren om hun dagelijkse taken te hervatten, op die manier het land bevrijdend van de politieke onzekerheid die iedereen teistert. Jair Messias Bolsonaro is niet in staat om een democratische oppositie te vormen die bijdraagt aan de Braziliaanse instellingen en aan de pacificatie van het land. Zijn kinderen zijn wezen. Er komt niets meer in de naam van de vader.

Bron (Opiniestuk van Lier Pires Ferreira (doctor in de rechten en professor bij de hogeschool Ibmec) en Renata Medeiros de Araújo Neves (advocaat – doctor psychoanalyse) onder de titel “Em nome do pai”, gepubliceerd bij de krant Jornal do Brasil)

Foto: Marcos Corrêa/PR

Source: https://brazilienieuws.com/2022/12/06/in-de-naam-van-de-vader/