Aanmelden:


Statistieken

Wie is er online:
Geregistreerde gebruikers: Cunha, Dilma

Aantal leden 522
Ons nieuwste lid is Simon Veldman

Blog

Brazilie Nieuws: Wat nu Lula?

door Redactie



De tijd tikt weg, weldra zal een flink deel van de oude politieke wereld tot het verleden behoren, ook al schopt een Senaatsvoorzitter nog even wild om zich heen, met desastreuze gevolgen voor de Braziliaanse schatkist. Ja maar, zo sussen sommigen, wanneer het STF nu een komaf maakt met de royale woonvergoedingen die aan alle rechters betaald wordt, of ze nu al dan niet een woning bezitten in hun eigen district, dan worden de salarisverhogingen gecompenseerd. Dat is correct, maar mochten die vergoedingen afgeschaft worden en mocht de loonsverhoging niet goedgekeurd zijn, dan werden er miljarden bespaard. Gek dat niemand op dat idee kwam. Ook ex-president Lula behoort nu tot de oude politieke generatie, ook al heeft hij niets te maken met deze kwestie. Zal ook hij de vergetelheid ingaan zoals andere politieke dinosaurussen? Neen, zijn plaats in de geschiedenis is verzekerd. Ondanks al de donkere wolken rond zijn hoofd, kan het niet ontkend worden dat de man Brazilië op een ander spoor zette. Journalist Josias de Souza, doorgaans goed ingelicht, legt niet zelden de vinger op de zere plekken van politici, eender tot welk kamp ze behoren. Hij bevestigt datgene wat duidelijk werd na de interviews, toegestaan door partijbonzen (van de PT) als Aloizio Mercadante en Gilberto Carvalho, met name dat er zich een lichting ‘petistas’ begint te vormen die het resultaat van de verkiezingen aangrijpt als een kans om de fouten van de partij om te buigen.

Deze kern verdedigt o.m. de uitstap van Gleisi Hoffmann als partijvoorzitster, en de openstelling van een intern debat over zelfkritiek. Lula, zoals altijd goed op de hoogte van alles wat zich binnen (en buiten) de partij afspeelt, blokkeerde dit meteen. Ten eerste, zo liet hij weten, blijft hij Gleisi verdedigen aan het hoofd van de partij. Ten tweede besloot hij de vleugels van Fernando Haddad te kortwieken; sommige ‘kameraden’ begonnen hem al te zien als een opkomende leider. En ten derde schuift hij eender welke discussie over de toekomst van de partij vooruit, tot na het carnaval van 2019 (begin maart), alsmede het formaat van de oppositie die gevoerd zal worden tegen de regering van Jair Bolsonaro. Door zijn richtlijnen maakt Lula een komaf met de bedoelingen van de progressieve lichting die nog in een embryonaal stadium verkeren. Anderzijds stijgt de onrust binnen de PT, niet in het minst in het vooruitzicht van mogelijke nieuwe veroordelingen, deze keer niet door de ‘demonische’ rechter Sérgio Moro. Het deel ongeruste partijleden dacht aan het smeden van nieuwe allianties met nieuwe basissen, deze keer zonder de absolute leiderschap van de arbeiderspartij. De groep vreest dat Lula, door zijn blokkeringen, de PT veroordeelt tot een isolering. Drie van die gealieerden, de PCdoB, PSB en de PDT (van Ciro Gomes), begonnen al met de oprichting van een oppositieblok in de Kamer, zonder de PT. Ciro Gomes voert ook gesprekken met Marina Silva (Rede) met hetzelfde doel, alweer zonder de PT. Ondertussen nam plaatsvervangende rechter Gabriela Hardt al getuigenissen af van drie Odebrecht kopstukken, m.b.t. de sítio in Atibaia, gebruikt door Lula en zijn familie.

Ex-directeur Alexandrino Alencar (van Odebrecht) herhaalde wat hij eerder verklaarde: volgens hem werden de werken aan het buitenverblijf uitgevoerd op verzoek van de toenmalige first lady, Marisa Leticia (overleden in 2017). Het was de bedoeling dat de sítio een verrassing zou zijn voor haar echtgenoot, na het beëindigen van zijn tweede mandaat. Alencar stapte met het verzoek naar Emílio Odebrecht, die de werken liet opstarten. Emilio, op zijn beurt, getuigde dat hij niet neen kon zeggen op het verzoek, dit omwille van zijn relatie met Lula over een tijdspanne van 20 jaar. De voormalige CEO van de Odebrecht groep classificeerde de prestaties van Lula als “immateriële activa”, opdat er tijdens zijn administratie geen nationalisatie van de petrochemische sector zou plaatsvinden. De nationalisatie van Petrobras, een gemend staatsbedrijf, zou schade toebrengen aan Odebrecht, in aanmerking genomen dat Braskem, een van de zijtakken van de groep, een chemisch en petrochemisch bedrijf is. Emilio gaf toe dat hij gelijkaardige relaties onderhield met voormalige presidenten Ernesto Geisel (1974-1979, tijdens de militaire dictatuur) en Fernando Henrique Cardoso (PSDB, 1995-2002).

Emilio’s zoon, Marcelo Odebrecht, zei dat hij pas op de hoogte was van de werken aan de sítio nadat die begonnen waren: “Het was de eerste keer dat we een persoonlijke dienst bewezen aan Lula. Voordien was er het voorbeeld van de grond voor het nieuwe instituut Lula, maar dat was niet voor hem persoonlijk”. Marcelo zei dat het risico op het uitlekken van de werken (aan de sítio) enorm was, wegens het grote aantal mensen dat erbij betrokken was.

Het ziet er dus niet zo best uit voor Lula op persoonlijk vlak. Volgende week, woensdag 14 november, moet hij zelf gaan getuigen over de zaak van de sítio. Tegen die achtergrond wil hij nog steeds het bevel voeren over de arbeiderspartij, hierbij nieuwe stromingen verhinderend, initiatieven zoals het voeren van een open debat over de fouten die de partij maakte. Het petisme zal er zich rekenschap van geven dat Lula voorrang geeft aan Lula, niet aan de partij die hij oprichtte.

Bron

Foto: José Cruz - Agência Brasil

Source: https://brazilienieuws.online/2018/11/08/wat-nu-lula/