Aanmelden:


Statistieken

Wie is er online:
Geregistreerde gebruikers: Dilma, Holambra, Progresso

Aantal leden 522
Ons nieuwste lid is Simon Veldman

Blog

Brazilie Nieuws: Wie zijn billen verbrandt…

door Redactie



… moet op de blaren zitten, naast de vele brandhaarden in het regenwoudgebied. Dit is wat president Bolsonaro deed, hierdoor de aandacht van de ganse wereld trekkend, Brazilië als belangrijkste ingrediënt gooiend in de kookpot van de G7, manifestaties provocerend in binnen- en buitenland en er zelfs in slagend om de pannenslagen (panelaços) uit de tijden van Dilma Rousseff opnieuw tot leven te brengen. Een en ander leidt ertoe dat deze president weleens de grootste verdediger kan worden van links Brazilië bij de volgende verkiezingen, inclusief de knockout-geslagen PT en zelfs van de beroemdste gevangene van het land, ex-president Lula.

Het is opmerkelijk om tegelijk vast te stellen dat de dingen aardig uit de hand beginnen te lopen, terwijl de PT en de rest van links Brazilië zich in oorverdovende stilte hullen. Bolsonaro verdedigt martelaars, illegale houtkappers, kinderarbeid, maar er komt geen enkele noemenswaardige reactie van de linkse oppositie die blijkbaar besloten heeft om af te wachten aan de zijlijn, met de gedachte “Laat hij zichzelf maar verbranden, wij zijn niet de brandweer, we komen later wel terug”.

Volgens de regering zijn die branden een jaarlijks terugkerend fenomeen, en rechtvaardigen niet al die protesten, pannenslagen, kritieken in de media en van wetenschappers, reacties uit Frankrijk, Duitsland, Noorwegen, Finland. De regering heeft gelijk, talkei? (de president heeft de gewoonte om zijn uitspraken te beëindigen met de vraag ‘tá ok?’ , hetgeen leidde tot een nieuw woord in de Braziliaanse woordenschat).

De reacties ontstonden niet alleen door de branden, maar vormen een antwoord op de voortdurende aanvallen van de overheid en van de president in eigen persoon op partners, het milieu, organen uit die sector en op milieu-activisten. Dit gebeurt al sinds de verkiezingscampagne, en het verhaal om Brazilië terug te trekken uit het Klimaatakkoord van Parijs.

Sinds hij aan de macht kwam, zette hij al tweemaal het licht op groen voor inbreuken op het milieu. Ibama (Instituto Brasileiro do Meio Ambiente e dos Recursos Naturais Renováveis) annuleerde de boete van R$ 10.000 die uitgeschreven werd tegen Bolsonaro die betrapt werd op visvangst in een beschermd gebied. De controleur die de boete uitschreef werd later, door tussenkomst van de president, afgedankt. Op 13 april l.l. publiceerde hij een video op het internet waarin hij een verbod afkondigde om vrachtwagens en tractoren te vernietigen, gebruikt in de illegale houtkap.

Wettelijk gezien mogen die wel vernietigd worden, indien er een gevaar bestaat voor de inspecteurs van de overheid, en indien de kosten voor het bewaren of wegvoeren van de machines te hoog zijn, iets wat regelmatig het geval is in verafgelegen en moeilijk bereikbare gebieden. De president lapte de wet aan zijn laars, live en in kleur. Hoe dat overkomt? Als een licentie voor milieumisdaden. De houtkappers dansten vast van vreugde rond een knapperend vuurtje.

Hetzelfde gebeurde in het conflict met Frankrijk. Uit het Klimaatakkoord van Parijs stappen doe je in de kappersstoel na te zeggen dat er ‘agenda-problemen’ zijn, een smoes om de Franse minister van Buitenlandse Zaken niet te hoeven ontmoeten, een kinderachtig en agressief gedrag tegenover een bevriend land. Ondertussen laat de kandidaat ambassadeur voor Washington een video zien op het internet waarin de Franse president uitgescholden wordt als idioot. Wat heeft Brazilië hiermee te winnen?

Met de vlammen die het regenwoudgebied roosteren, en het imago van Brazilië in het buitenland, wijzigde Bolsonaro ondertussen zijn aanpak, vertoonde zichzelf op de televisie (foto boven) zonder iemand aan te vallen. Hij kondigde er twee maatregelen aan: een interne maatregel, met name het inzetten van het Braziliaanse leger om de branden te helpen blussen; ten tweede enkele telefoontjes naar Donald Trump, de Spanjaard Pedro Sánchez en de Japanner Shinzo Abe, naast de uitgave van een pamflet over de milieupolitiek, bestemd voor Braziliaanse diplomaten.

De crisis eindigde niet en geeft een les aan de president: hij heeft niet het recht om Brazilië op deze manier bloot te stellen, om te zeggen wat hij wil, te doen wat hij wil doen, wanneer hij wil, duizend en een oorlogsfronten openen en een nutteloze schade toebrengen aan zichzelf, de regering en aan het land.

De PT en de rest van links zien de tragedie gebeuren, de opeenvolgende vergissingen en de daaropvolgende achteruitgang. Ze zien dat als een film, met een zak popcorn in de hand, zich amuserend met het idee “wie het laatst lacht, lacht het best”, in de afwachting dat minister Gilmar Mendes van het STF verkondigt dat “Lula een rechtvaardig oordeel verdient”. Een nieuwe oorlog tussen ‘lulismo’ en ‘bolsonarismo’? Arm Brazilië.

De enige manier om een einde te maken aan deze krankzinnige polarisatie is op zoek gaan naar de situatie in het centrum, en werken aan alternatieven, eraan denkend dat dit niet het begin is van een nieuw tijdperk, maar het einde van het oude.

Bovenstaande tekst is een vertaling van een stuk van columniste Eliane Catanhêde, gepubliceerd in de krant Estado.

Foto: Carolina Antunes - PR

Source: https://brazilienieuws.online/2019/08/25/wie-zijn-billen-verbrandt/