Aanmelden:


Statistieken

Wie is er online:
Geregistreerde gebruikers: comulder, Cunha, Dilma

Aantal leden 522
Ons nieuwste lid is Simon Veldman

Blog

Link2Brazil Slavenarbeid en vooroordelen

door Redactie



Werken in omstandigheden die als slavernij kunnen omschreven worden: inwoners van de lage landen kunnen het zich niet voorstellen. Een werkgever die het zou proberen, zou zich blootstellen aan een lynchpartij. In Brazilië wekt het geen verbazing op. Berichten over dergelijke wantoestanden verschijnen nog te vaak in de pers. Het is dan ook een erg groot land waar de overheid het moeilijk heeft om alles onder controle te houden. Het rechtse beleid van de voorbije vier jaren droeg ook niet bij tot enige verbetering, integendeel. De noordoostelijke regio lijdt nog steeds onder de vooroordelen van sommige landgenoten. Dat werd nog maar eens duidelijk, op een pijnlijke manier. Lees en wees verontwaardigd:

De Braziliaanse slavernij werd afgeschaft in 1888, maar blijkbaar bestaan er nog Brazilianen tot wie dit niet doorgedrongen is. Deze week werden 207 arbeiders, afkomstig uit de staat Bahia, ontvangen door het Secretariaat voor Mensenrechten in hun deelstaat. Zij werden voorheen (op 22 februari) gered uit een gebrekkige huisvesting in Bento Gonçalves, in het binnenland van de zuidelijke staat Rio Grande do Sul, via een actie van de federale politie, de wegenpolitie en controleurs van het ministerie van Arbeid. De arbeiders leefden er in bijzonder precaire omstandigheden, ondervoed en in slechte gezondheid, en verrichtten als het ware slavenarbeid in de wijngaarden van enkele grote producenten (de bekende wijngaarden Aurora, Garibaldi en Salton).

De arbeiders werden in dienst genomen door een derde bedrijf, in opdracht van de wijngaarden en met de belofte van werk, huisvesting en voeding. De meerderheid reisde naar Rio Grande do Sul, werd geconfronteerd met een werkelijkheid die totaal verschilde van de beloftes, probeerde te vluchten, maar ze werden bedreigd en mishandeld.

Hun vergoeding, zo werd hen beloofd bij de aanwerving, zou meer dan R$ 3.000 per maand bedragen. In werkelijkheid werden ze gedwongen om te werken van 5h tot 20h, zonder pauzes, met enkel een vrije dag op zaterdag, ook al werd hen vooraf gezegd dat ze zaterdag en zondag vrij waren. Het aanwervingsbedrijf verstrekte voedingsmiddelen waarvan de vervaldatum verstreken was, en ze mochten enkel zelf eetwaren kopen in een kleine winkel nabij de wijngaarden. De aankopen werden ingehouden op hun loon. Op deze manier werden er schulden gemaakt in plaats van een salaris te ontvangen op het einde van de maand.



Het verblijf van de arbeiders

De arbeiders mochten niet naar buiten, tenzij ze eerst hun "schulden" betaalden. Hun familieleden werden bedreigd. Ze verklaarden ook dat ze mishandeld werden, inclusief met elektrische schokken en peperspray.



Het stulpje van een werkgever

De verantwoordelijke bedrijven verklaarden dat ze niet op de hoogte waren van "onregelmatigheden", en dat ze altijd binnnen de lijnen van de wet werkten.

Het Centrum van Industrie, Handel en Diensten van Bento Gonçalves, een patronale entiteit, relateert de zaak aan de uitbetaling van steunuitkeringen als Auxílio Brasil of Bolsa Família aan arme arbeiders. Ze gaven een nota uit waarin de gebeurtenis gelinkt wordt aan "het gebrek aan werkwilligen en de noodzaak om te investeren in projecten en initiatieven die het grote probleem aanpakken". Voor de werkgevers "bestaat er een groot deel van de bevolking dat productief kan zijn, maar desondanks inactief blijft, overlevend dankzij een systeem van welzijn dat niets bijdraagt aan de maatschappij".

Vooroordelen

Een raadslid uit Caxias do Sul (RS) ging nog verder. Sandro Fantinel, bolsonarist en lid van de partij Patriotas, verklaarde vanop de spreekstoel in de raadszaal "dat het beter zou zijn dat de werkgevers geen werknemers meer aanwerven, afkomstig uit Bahia, maar wel Argentijnen: "Die zijn netjes en proper. Zoals altijd wordt de werkgever als de slechterik beschouwd. Moet de patroon dan een poetsvrouw aanwerven om het verblijf van de heren schoon te maken? Moeten we een vijfsterren hotel ter beschikking stellen om geen last te krijgen met het ministerie van Arbeid?".



Fantinel ging verder: "Landbouwers, producenten, sta me toe om jullie een raad te geven: neem dat volk van daarboven (Bahia) niet meer aan. Ik zal een lijn openen naar Argentinië. Iedereen die Argentijnen aanwerft, applaudisseert. Ze zijn proper, harde werkers, correct, werken binnen de afgesproken uren, houden hun verblijf netjes en als ze vertrekken, bedanken ze hun werkgever. Echter, met de Baianen, die trommelen op het strand als enige cultuur beschouwen, is het normaal om dergelijke problemen te hebben. Laat hen aan de kant. Beschouw dit als een les, laat dat volk - enkel gewoon aan feesten en carnaval - met rust, zodat jullie niet opnieuw in de knoei komen".

Bolsa Família

De Braziliaanse assistentiële steunuitkeringen, zoals het Bolsa Família-programma en de coronasteun, hebben een significante impact gehad op de werkgelegenheid en het aantal mensen dat zich beperkt tot informele arbeid in het land.

Het Bolsa Família-programma, dat in 2003 werd gelanceerd, heeft arme gezinnen geholpen om in hun basisbehoeften te voorzien en heeft bijgedragen aan het verminderen van extreme armoede in het land. Het programma heeft ook indirect bijgedragen aan het verminderen van de informele arbeid, omdat de ontvangers van de uitkeringen meer financiële stabiliteit hebben en daardoor minder afhankelijk zijn van informele activiteiten.

De coronasteun die in 2020 en 2021 werd uitgekeerd, had ook een vergelijkbare impact op de werkgelegenheid en de informele arbeidsmarkt. De uitkeringen hielpen veel huishoudens om het hoofd boven water te houden tijdens de economische crisis als gevolg van de pandemie. Hierdoor werd voorkomen dat veel mensen gedwongen werden om informele activiteiten te zoeken om in hun levensonderhoud te voorzien.

Kortom, assistentiële steunuitkeringen hebben bijgedragen aan het verminderen van de armoede en het aantal mensen dat zich beperkt tot informele arbeid in Brazilië. Echter, er blijft nog steeds veel werk te doen om de werkgelegenheid in het land te verbeteren en om meer mensen in formele banen te krijgen.

Wijnteelt in Brazilië

De druiventeelt in het zuiden van Brazilië begon in de 19e eeuw toen Italiaanse immigranten wijnstokken plantten in de regio Rio Grande do Sul. De wijngaarden groeiden gestaag gedurende de 20e eeuw en vandaag de dag is Brazilië de vijfde grootste wijnproducent in Zuid-Amerika.

De belangrijkste wijnregio's in Brazilië zijn de Serra Gaúcha, de Campanha en de Vale dos Vinhedos. De Serra Gaúcha is de grootste wijnregio van Brazilië en staat bekend om zijn wijnen van hoge kwaliteit, vooral de mousserende wijnen. De Campanha, in het zuidwesten van de staat Rio Grande do Sul, is een opkomende wijnregio die zich toelegt op het produceren van premium wijnen. De Vale dos Vinhedos, gelegen tussen de steden Bento Gonçalves, Garibaldi en Monte Belo do Sul, is een andere belangrijke regio die bekend staat om zijn wijnen van hoge kwaliteit.

De huidige situatie van de wijnproductie en verkoop op economisch vlak in Brazilië is positief. De wijnproductie in Brazilië is in de afgelopen jaren gestegen en de export is ook toegenomen. In 2020 exporteerde Brazilië 3,6 miljoen liter wijn naar meer dan 30 landen, waarvan het grootste deel naar de Verenigde Staten. Ook de binnenlandse vraag naar wijn neemt toe, waardoor de wijnindustrie een belangrijke bijdrage levert aan de economie van de regio.

Wat betreft tewerkstelling biedt de wijnindustrie werk aan veel mensen, vooral in de regio Rio Grande do Sul. Naast arbeiders in de wijngaarden en wijnmakerijen zijn er ook veel mensen die werken in de toeristische sector die is ontstaan ​​rondom de wijngaarden. Dit heeft geleid tot een toename van de werkgelegenheid en economische ontwikkeling in de regio.

Slavernij in Brazilië

De invoering van slavernij in Brazilië begon in de 16e eeuw, toen Portugezen Afrikaanse slaven begonnen te importeren om te werken op suikerplantages. Het aantal slaven groeide gestaag gedurende de 17e en 18e eeuw, en tegen de 19e eeuw was Brazilië de grootste slavenhouder ter wereld, met meer dan 4 miljoen Afrikaanse slaven die gedwongen werden te werken op plantages en in mijnen.



De slavernij in Brazilië werd gekenmerkt door wreedheid en uitbuiting. Slaven werden vaak mishandeld, onderworpen aan zware arbeid en leefden in slechte omstandigheden. Veel slaven probeerden te ontsnappen, maar velen werden opgepakt en gestraft met zware straffen.

De afschaffing van de slavernij in Brazilië kwam in 1888, toen prinses Isabel de Wet van de Vrijheid ondertekende en alle slaven in Brazilië bevrijdde. Dit werd mogelijk gemaakt door een lange strijd van abolitionistische bewegingen en druk van de internationale gemeenschap. De afschaffig van de slavernij bracht belangrijke veranderingen met zich mee in de samenleving en economie van Brazilië, maar de nasleep van de slavernij en de diepgewortelde ongelijkheid blijven tot op de dag van vandaag voelbaar.

Illustraties: Wikimedia Commons - Álvaro / YouTube / L2B / PRF RS

Source: https://www.link2brazil.com/post/slavenarbeid-en-vooroordelen